Όπως είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, η οποία αφορούσε σχέδιο πρότασης για την χρηματοδότηση της κατασκευής κτηρίου προκειμένου να στεγασθεί το Οδοντιατρικό Σχολείο, εκτός από την πρόταση και την σκοπιμότητα του έργου, περιελάμβανε και  κάποιους όρους που θα έπρεπε εγγράφως να δεσμευθούν τόσο ο Υπουργός Παιδείας όσο και ο Πρύτανης, προκειμένου να εγκριθεί το έργο. Οι δεσμευτικοί όροι αφορούσαν τον περιορισμό του αριθμού των εισαγόμενων φοιτητών σε 100 για μια 10ετία, την αύξηση των ετών φοίτησης από 4 σε 5 έτη, την αύξηση των ειδικών εδρών κατά τέσσερεις και επιπλέον ο Κοσμήτωρ  να κατέχει πτυχίο Οδοντιατρικής. Ο τελευταίος δεσμευτικός όρος υποδηλώνει ότι ο Διευθυντής του Οδοντιατρικού Σχολείου θα αναβαθμιζόταν σε Κοσμήτορα και αυτοδίκαιο το Σχολείο θα ανωτατοποιούνταν σε Σχολή ισότιμη των υπολοίπων Σχολών του Πανεπιστημίου.
Αναδιφώντας στο Ιστορικό Αρχείο της Οδοντιατρικής Σχολής εντοπίσθηκε έγγραφο με ημερομηνία 5 Ιανουαρίου 1950, σύμφωνα με το οποίο ο O. F. Hedley απευθύνεται στον Κοσμήτορα της Ιατρικής Σχολής Δ. Δημητριάδη και απαντά σε επιστολή του τελευταίου (με ημερομηνία 15η Δεκεμβρίου 1949), ο οποίος ζητά τις απόψεις του Hedley σχετικά με την Ιατρική και Οδοντιατρική Σχολή (αναφέρεται στο Οδοντιατρικό Σχολείο) και την οικονομική βοήθεια προκειμένου να βελτιωθεί το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Το έγγραφο αφορά την χειρόγραφη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα, της πρωτότυπης αγγλικής επιστολής του Hedley.
Όλα τα επίσημα έγγραφα μεταξύ των Αμερικανών  και των Ελλήνων υπευθύνων τα οποία αφορούσαν το σχέδιο Μάρσαλ ήταν στην Αγγλική γλώσσα και φαίνεται ότι πιθανώς κάποιος διοικητικός υπάλληλος του Πανεπιστημίου ή κάποιο άλλο πρόσωπο αναλάμβανε τη μετάφρασή τους στην Ελληνική γλώσσα. Όπως είδαμε και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου στο αρχείο της Σχολής εντοπίζεται η  χειρόγραφη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα και όχι το πρωτότυπο αγγλικό έγγραφο. 
Καταρχάς ο Hedley αναφέρεται στις Ιατρικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης πρεσβεύοντας ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση στη βελτίωση των εργαστηριακών υποδομών, την απόδοση των χώρων που είχαν καταληφθεί από τον στρατό και την αύξηση των νοσοκομειακών κλινών και καταλήγει: «Αισθάνομαι μεγάλον σεβασμό δι’ όσα επέτυχον αμφότεραι αι Σχολαί των Πανεπιστημίων, όστις καθ΄ημέραν αυξάνει. Πιστεύω ότι το πρόγραμμα των διδακτέων μαθημάτων και άλλα εσωτερικής φύσεως ζητήματα δύνανται να αφεθώσιν εις χείρας των ».
Σε ό,τι όμως, αφορά το Οδοντιατρικό Σχολείο, αξίζει να παραθέσουμε αυτούσιο το κείμενο της επιστολής του: «Αναφορικώς προς το Οδοντιατρικόν Σχολείον του Πανεπιστημίου Αθηνών υφίσταται όλως διαφορετική κατάστασις. Μία επίσκεψις εις το ίδρυμα τούτο είναι άκρως αποκαρδιωτική. Υπάρχουν εκεί άνω των 1.000 φοιτητών και μόνον 25 έδραι τελευταίου τύπου και ελάχιστα εργαστηριακά μέσα. Το να παράσχη τις εφόδια ή να οικοδομήση πρόσθετο κτίριο άνευ συμμέτρου καλλυτερεύσεως των μορφωτικών μέσων θα ήτο σπατάλη αλόγιστος χρημάτων. Εφόσον δε τα χρήματα που προώρισται να δαπανηθώσιν προέρχονται εκ του Αμερικανού φορολογουμένου λαού, ως υπεύθυνος υπάλληλος είμαι υποχρεωμένος να εμποδίσω την αλόγιστον σπατάλην των.
Συνεπώς συνέστησα όπως η εγγραφή φοιτητών εις το Οδον/κόν Σχολείον περιορισθή μέχρις 100 καθ’ έτος το Σχολείον γίνη ιδιαιτέρα Σχολή του Παν/μίου και γνωμοδότησις γίνη περί των διδακτέων μαθημάτων. Η γνωμοδότησις αύτη παρ’ ενός ξένου Οδοντιάτρου πεπειραμένου εις τα ζητήματα της Οδοντ/κής εκπαιδεύσεως.
 Αμφιβάλλω αν θα υπάρξη εις λογικός άνθρωπος όστις θα ηδύνατο να ισχυρισθή ότι το Οδον/κόν Σχολείον, όπως είναι νυν, αποτελεί υπόδειγμα προς τας Ελληνικάς παραδόσεις της Ελληνικής Υπεροχής εις των θεραπευτικών τέχνων.
Υμέτερος
O. F. Hedley»
Ο Hedley στην επιστολή του αναφέρεται στην επίσκεψή του στο Σχολείο, η οποία ήταν «άκρως αποκαρδιωτική». Περισσότεροι από 1000 φοιτητές, μόνο 25 σύγχρονες οδοντιατρικές μονάδες (από τη βοήθεια του Καναδά) και ελάχιστα εργαστηριακά μέσα. Έτσι, καταλήγει, ότι η παροχή εφοδίων ή η οικοδόμηση πρόσθετου κτηρίου χωρίς την ταυτόχρονη βελτίωση των εκπαιδευτικών μέσων «θα ήτο σπατάλη αλόγιστος χρημάτων».
Αξίζει να επισημάνουμε ότι η άποψη του Hedley, η οποία αναφέρονταν στην υποβάθμιση του Οδοντιατρικού Σχολείου από κάθε άποψη, υλικοτεχνική ή καθαρά εκπαιδευτική - αριθμού φοιτητών, χρόνων σπουδών και αριθμού οδοντιατρικών μαθημάτων - συμφωνούσε απόλυτα με τις απόψεις τις οποίες ήδη από τις αρχές της 10ετίας του 1940, διατύπωνε ο σύλλογος των καθηγητών του Οδοντιατρικού Σχολείου και ιδιαίτερα ο καθηγητής Παπαντωνόπουλος στην επιστολή προς τον Διευθυντή, Νοέμβριο  1947, οι φοιτητές, διάφοροι επαγγελματικοί σύλλογοι, καθώς επίσης δημοσιεύματα στον οδοντιατρικό τύπο της εποχής.