Αναδιφώντας στο ιστορικό αρχείο της Οδοντιατρικής Σχολής, εντοπίστηκε και έτερο δακτυλογραφημένο κείμενο του καθ. Κρανιώτη σχετικά με τη λειτουργία του Οδοντιατρικού Σχολείου. Αυτό το έγγραφο πιθανότατα συνόδευε τις από 15 Ιανουαρίου 1921 προτάσεις του σχετικά με τον κανονισμό φοίτησης, τα διδασκόμενα μαθήματα καθώς και τις προϋποθέσεις εγγραφής στο Οδοντιατρικό Σχολείο και οι οποίες έχουν ήδη αναρτηθεί σε προγενέστερη δημοσίευση. Το συγκεκριμένο έγγραφο αφορά προτάσεις του Κρανιώτη ώστε να διαμορφωθεί τελικά Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο θα ρυθμίζονταν η οργάνωση και η λειτουργία του Οδοντιατρικού Σχολείου. Εντύπωση προκαλεί ο τρόπος, η σαφήνεια αλλά και οι λεπτομέρειες που αφορούσαν την όλη παρουσία και υποχρεώσεις του φοιτητού στο Σχολείο. Πρόκειται για ένα είδος εσωτερικού κανονισμού με καθήκοντα και υποχρεώσεις τις οποίες θα έπρεπε να τηρεί ο ασκούμενος φοιτητής στην Οδοντιατρική κλινική τη μοναδική κλινική πρακτικής – κλινικής άσκησης του.
Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα σπουδών περιλαμβάνει τα μαθήματα του 1ου έτους ήταν κατανεμημένα σε 2 εξάμηνα και αφορούν αποκλειστικά ιατροβιολογικά, όπως θα λέγαμε σήμερα μαθήματα. Το 2ο έτος σπουδών, περιελάμβανε ιατρικά αλλά και οδοντιατρικά μαθήματα, ειδικά μάλιστα στο μάθημα της Προσθετικής (οδοντική τέχνη) περιλαμβάνει τη θεωρητική αλλά και την τεχνική εκπαίδευση. Ενώ, το 3ο και 4ο έτος περιλαμβάνουν όλα τα οδοντιατρικά μαθήματα θεωρητικώς και πρακτικώς. Τέλος, υπάρχει πρόνοια για τις εξετάσεις και εν γένη την εξεταστική διαδικασία με τις ανάλογες εξεταστικές περιόδους και τις προϋποθέσεις ώστε ο φοιτητής να έχει δικαίωμα για να προσέλθει για εξετάσεις.
Αξιοσημείωτο γεγονός αποτελεί η έκταση που καταλαμβάνουν στις συγκεκριμένες προτάσεις, η διαδικασία φοιτητών της Ιατρικής Σχολής προκειμένου να εγγραφούν στο Οδοντιατρικό Σχολείο, αλλά κυρίως η διαδικασία, οι απαραίτητες προϋποθέσεις αλλά και τα απαραίτητα δικαιολογητικά εγγραφής στο Σχολείο ή αναγνώρισης άσκησης του οδοντιατρικού επαγγέλματος πτυχιούχων από Οδοντιατρικές Σχολές του εξωτερικού. Η αρμοδιότητα αυτή ήδη είχε μεταφερθεί από το Ιατροσυνέδριο στον Σύλλογο καθηγητών του Οδοντιατρικού Σχολείου.
Επισημαίνεται η οικονομική επιβάρυνση του φοιτητή του Οδοντιατρικού Σχολείου κατά την διάρκεια των σπουδών του αλλά και κατά την προσέλευσή του στις πτυχιακές εξετάσεις. Πιο συγκεκριμένα όφειλε να καταβάλει ως δίδακτρα για κάθε εξάμηνο σπουδών, το ποσό των 100 δρχ., ενώ προκειμένου να συμμετάσχει στις πτυχιακές εξετάσεις η αίτησή του έπρεπε να συνοδεύεται από χαρτόσημο 150 δρχ.. Στην περίπτωση κατά την οποία δεν διέθετε δικό του ποδοκίνητο τούρ (οδοντογλύφανο), τότε δανειζόταν από την Οδοντιατρική Κλινική του Σχολείο, καταβάλλοντας το ποσό των 60 δρχ. ανά εξάμηνο σπουδών. Επιπλέον ως εγγύηση για την πιθανότητα πρόκλησης βλαβών κατά την διάρκεια της πρακτικής του άσκησης ,κατέβαλε ως εγγύηση το ποσό των 30 δρχ. το οποίο επιστρεφόταν μετά τη λήψη του πτυχίου του.
Τέλος οι πτυχιούχοι επίσης ξένων Οδοντιατρικών Σχολών, οι οποίοι επιθυμούσαν να ασκήσουν το οδοντιατρικό επάγγελμα εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας όφειλα να αναγνωρίσουν το πτυχίο τους εξεταζόμενοι σε όλα τα μαθήματα του Οδοντιατρικού Σχολείου, θεωρητικά και πρακτικά. Για την πιστοποίηση τους και τη συμμετοχή στην εξεταστική διαδικασία όφειλαν να καταβάλλουν το ποσό των 1000 δρχ.