Σε προηγούμενη μας ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Μουσείου, αναφερθήκαμε στους καθηγητές Ι. Κρανιώτη και Ν. Παπαντωνόπουλο, οι οποίοι εκλέχτηκαν το 1921 ως οι πρώτοι ειδικοί καθηγητές του Οδοντοϊατρικού Σχολείου. Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι από το 1915 έκτακτος καθηγητής Οδοντιατρικής και Στοματολογίας στην Ιατρική Σχολή  ήταν ο Λυκούργος Κόκκορης, ενώ το 1921 εξελίχθηκε σε καθηγητή Στοματολογίας με αντίστοιχη έδρα στην ίδια  Σχολή.
Ο Ι. Κρανιώτης πριν από την εκλογή του ως ειδικός καθηγητής, είχε υπηρετήσει επί ένα έτος ως επιμελητής της Οδοντιατρικής Κλινικής. Από τη θέση του επιμελητού και σε συνεννόηση με τον Λυκ. Κόκκορη, Διευθυντής της Οδοντιατρικής Κλινικής, εκπόνησε σχέδιο νόμου για την οργάνωση του Σχολείου με στόχο την έκδοση των απαραίτητων Βασιλικών Διαταγμάτων όπως προέβλεπε ο Ν. 2506/1920 Περί Οδοντοϊατρικού Σχολείου.
Ειρήσθω εν παρόδω για την κατανόηση της περιόδου στην οποία λαμβάνουν χώρα αυτές οι εξελίξεις σχετικές με την οργάνωση και λειτουργία του Οδοντοϊατρικού Σχολείου να επισημάνουμε ότι το 1920, εν μέσω πολεμικών επιχειρήσεων, το κυβερνόν κόμμα των φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου ηττήθηκε και απώλεσε την διακυβέρνηση. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Δ. Ράλλης, τον οποίο διαδέχεται ο Ν. Καλογερόπουλος, ενώ από το 1921 έως το 1922 και την Μικρασιατική καταστροφή, πρωθυπουργός διετέλεσε ο Δ. Γούναρης.
Στις τελευταίες αυτές κυβερνήσεις, υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαιδεύσεως χρημάτισε ο Θ. Ζαΐμης, ιατρός, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής. Όπως αναφέρει ο Αιμ. Δημητριάδης στην Ιστορία της Ελληνικής Οδοντιατρικής (Αθήνα 1989, σελ.150) ο  Κρανιώτης είχε ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με τον υπουργό Ζαΐμη, γεγονός που αποτυπώνεται και σε έγγραφο του  προς τον Διευθυντή του Οδοντιατρικού Σχολείου καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Κ. Μελισσηνό, στις 15 Ιανουαρίου 1921.
Στο εν λόγω έγγραφο αναφέρεται με έντονο ύφος η διάσταση απόψεων μεταξύ του επιμελητή Κρανιώτη και του καθηγητή Λυκ. Κόκκορη, Δ/ντού της Οδοντιατρικής κλινικής του Οδοντιατρικού Σχολείου. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του ότι  σε πλήρη συμφωνία και συνεννόηση με τον Κόκκορη διαμόρφωσε τις προτάσεις που αφορούσαν τον τρόπο λειτουργίας του Σχολείου καθώς και τα διδασκόμενα ανά έτος σπουδών μαθήματα, προκειμένου να εκδοθεί ο καινούργιος νόμος και να ακολουθεί το Β.Δ περί τον οργανισμό λειτουργίας. Εντούτοις όμως ο Κρανιώτης υπέβαλε δικές του προτάσεις ενώ ήδη είχε  υποβάλει εν αγνοία του ο Λυκ. Κόκκορης άλλες και αναφέρει χαρακτηριστικά «ήδη όμως περιήλθεν εις γνώσιν μου ότι ο κ. Καθηγητής υπέβαλε υμίν κανονισμόν αφορώντα τα τις Διδασκαλίας της Σχολής ασύμφωνον προς τον παρ’ εμού υποβληθέντα και εγκριθέντα παρ’ αυτού.»
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι προτάσεις τις οποίες υπέβαλε ο Κρανιώτης και εντοπίζονται  στο αρχείο της Σχολής. Δυστυχώς δεν είμαστε σε θέση να διερευνήσουμε αν και σε ποιό βαθμό συζητήθηκαν στον Σύλλογο των καθηγητών του Οδοντοϊατρικού Σχολείου, δεδομένου ότι έχουν απολεσθεί τα πρακτικά του Συλλόγου των καθηγητών της συγκεκριμένης περιόδου.
Οι προτάσεις του Κρανιώτη αποτελούν μια πλήρη περιγραφή των κανόνων λειτουργίας του Σχολείου με πρωτότυπη και απόλυτα τεκμηριωμένη προσέγγιση. Οι προτάσεις καλύπτουν πέντε ενότητες οι οποίες είναι:

1. Τρόπος οικονομικής διαχείρισης των εν γένει της Σχολής υλικών εργαλειών κ.λ.π.
2. Το σύστημα αναλυτικού προγράμματος των κατ’ έτος διδασκόμενων μαθημάτων θεωρητικώς και κατ’ εφαρμογήν  πρακτικώς.
3. Το σύστημα τηρήσεως βιβλίων παρά τον Οικονόμον της Σχολής (όστις εντολή του κ. Υπουργού της Παιδείας θέλει διορίσθή υπ’ ευθύνην του….).
4. Η βαθμολογία του φοιτητού κατά τα σήμερον κρατούντα εις όλας και τα μικροτέρας σχολάς του κόσμου γίνεται επί τη βάσει της καθημερινής αποδόσεως….
5. Τον κανονισμό των καθηκόντων των επιμελητών, βοηθών κ.λ.π.

Αξίζει να ανατρέξει κάποιος στο ανηρτημένο ψηφιοποιημένο έγγραφο προς τον Πρόεδρο του Σχολείου, όπως επίσης και στα συνημμένα έγγραφα που θα ακολουθήσουν και περιγράφουν την κάθε πρόταση χωριστά   για να διαπιστώσουμε το πλήρες και ορθολογικά δομημένο σύνολο των προτάσεων που θα περιελάμβαναν τα υπό  έκδοση  Β.Δ τα οποία προέβλεπε ο ν.2573/1921.
Πρέπει να επισημάνουμε, ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο, ταυτόχρονα με  την πλέον δύσκολη και τραγική εποχή  της χώρας μας που οδήγησε στην Μικρασιατική καταστροφή, ήταν η πρώτη καλή περίοδος της Οδοντιατρικής που εκτός από την διαμόρφωση ενός πλήρους νομικού πλαισίου, η φοίτηση αυξήθηκε στα τέσσερα χρόνια και το Σχολείο εγκατεστάθη σε δικό του κτήριο στην πλατεία Κάνιγγος.