Από τα Αρχεία του ΕΚΠΑ και του Τμήματος Οδοντιατρικής \ Έλληνες Οδοντίατροι με διεθνή παρουσία στο παρελθόν
Θεόδωρος Κουλουρίδης (1925-2008)
Θεόδωρος Κουλουρίδης
|
Ομιλία του Θεόδωρου Κουλουρίδη κατά την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα της Οδοντιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ το 1988. -Το κείμενο είναι αυτούσιο από την Επετηρίδα του Πανεπιστημίου- Κύριε Αντιπρύτανη, Συνάδελφοι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες, Κυρίες, Κύριοι και φίλοι, Είμαι ευτυχής που βρίσκομαι μαζί σας στο Πανεπιστήμιο από το οποίο απεφοίτησα το 1950, και πιο πολύ συγκινημένος για τη διάκριση που μου κάνει το Οδοντιατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, απονέμοντάς μου τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορα. Από τότε που απεδήμησα, το 1955, ο επιστημονικός κόσμος άλλαξε φανταστικά. Ο άνθρωπος περπάτησε στο φεγγάρι, μεταμοσχεύσεις καρδιάς και ήπατος γίνονται από τους νεκρούς σε ζωντανούς σαν να αποτελούν ανταλλακτικά αυτοκινήτων, και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές εισέβαλαν στην ζωή μας συναγωνιζόμενοι την ανθρώπινη φύση και εξυπνάδα. Στην Οδοντιατρική, η τερηδόνα που μάστιζε την ανθρωπότητα από την εποχή της αιγυπτιακής μούμιας κοντεύει να εξαλειφθεί από την κατηγορία των προβλημάτων της κοινωνίας, και οι σιαγόνες κατατεμαχίζονται και επανατοποθετούνται για άριστη αισθητική και μάσηση. Η όλη ιστορία αυτών των αλλαγών θυμίζει Ιούλιο Βερν ή Λεονάρντο Ντα Βίντσι, με φαντασίες που δεν κατέχουμε εμείς οι κοινοί θνητοί. Στα 20 λεπτά που θα σας μιλήσω, θα προσπαθήσω να εξιστορήσω τις προσωπικές μου εμπειρίες των 35 χρόνων, που μου πρόσφερε η ακαδημαϊκή ζωή του εξωτερικού συνεργαζόμενος με επιστήμονες, διεθνείς καιαμερικανούς. Ο απολογισμός μου θα είναι υποκειμενικός, εκφράζοντας κυρίως τα αισθήματά μου, όπως έβλεπα τις καινούργιες καταστάσεις. Η εισαγωγή μου στην αμερικάνικη ακαδημαϊκή ζωή ήταν η παιδοδοντιατρική κλινική Guggenhein της Ν. Υόρκης. Όπως και η πόλη, έτσι και η κλινική ήταν τεράστια και γέμιζε καθημερινά με παιδιά, που υπέφεραν από τερηδόνες. Λεωφορεία έφερναν τα παιδιά σε εκατοντάδες και ο καθένας μας έπρεπε να θεραπεύει 20 με 30 παιδιά την ημέρα. Οι οδοντίατροι ήταν τόσο αμερικανοί όσο και ξένοι, απ’ όλα τα μέρη της γης.Η οδοντιατρική περίθαλψη ήταν οργανωμένη σε σύστημα μαζικής παραγωγής, δίνοντας εξαιρετική πείρα σε οδοντιάτρους, που ήθελαν να αποκτήσουν τεχνική κατάρτιση καθώς και πολλά χρήματα. Μια από τις διαλέξεις που είχαμε, είχε τον τίτλο «Thrugh way» ή «Autoban way dentistry», και το μήνυμα ήταν: μη χάνετε καιρό με το να μιλάτε στους ασθενείς, γιατί μια λέξη την ημέρα κοστίζει κάπου 300 δολλάρια τον χρόνο. Η βοηθός βάζει την σιελαντλία και εσείς δουλεύετε συνέχεια με τη φρέζα, γιατί αυτή θα σας φέρει τα χρήματα.... |