Προς μεγάλη μας κατάπληξη, ανατρέχοντας στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, ανακαλύψαμε και μάλιστα σε ψηφιακή μορφή την έκδοση Γενική Ιστορία της Οδοντιατρικής Τέχνης, του Χειρούργου Οδοντιάτρου Διπλωματούχου της Σχολής των Παρισίων Αλεξάνδρου Ι. Στράλλα (εκ Μοναστηρίου).
Η έκδοση έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1921 και όπως αναφέρει στον πρόλογο ο συγγραφέας, στόχος του ήταν μέσα από το πόνημα του να περιγράψει την αναβάθμιση του οδοντιάτρου και την επιστημονική του κατάρτιση σε αντίθεση με την αντίληψη μεγάλου μέρους της κοινωνίας εκείνη την εποχή, ότι η οδοντιατρική είναι εμπόριο.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι αν και στον πρόλογο του ο συγγραφέας ανέφερε ότι "Δυστυχώς δεν υπάρχουν εις την Ελληνικήν γλώσσαν συγγράμματα ειδικά δια τους οδοντιάτρους", εκτούτοις ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα είχαν αρχίσει να εκδίδονται βιβλία στη χώρα μας που αφορούσαν αποκλειστικά την οδοντιατρική, πρώτο την Οδοντοϊατρική του Δ.Καρακατσάνη που εξεδόθη το 1894.
Το 1918 μάλιστα κυκλοφόρησε η "Ιστορία της Οδοντιατρικής και Στοματολογίας" του καθηγητή Λυκούργου Κόκκορη.
Αν και από την άποψη της ιστορίας της Οδοντιατρικής οι πληροφορίες είναι περιορισμένες και χωρίς μάλιστα να αναφέρονται οι βιβλιογραφικές πηγές του συγγραφέα, είναι πολύ αξιόλογη η αναφορά του σε δοξασίες, προκαταλήψεις αλλά και πολλές με πολύ γλαφυρό τρόπο ιστορίες που περιγράφει και αφορούσαν τα δόντια. Αξίζει επίσης η προσπάθεια που έκανε προκειμένου να περιγράψει τα διάφορα γιατροσόφια που χρησιμοποιούντο κατά το παρελθόν στην άσκηση της Οδοντιατρικής σε διάφορα μέρη κατά την
Ελληνική και Ρωμαϊκή περίοδο καθώς και στον Μεσαίωνα ανά τον κόσμο όπως και στην νεώτερη Ελλάδα.
Τέλος γίνεται αναφορά στην Οδοντιατρική και στους επώνυμους οδοντιάτρους του 17ου ,18ου και 19ου αιώνα, καθώς επίσης και στους «σαρλατάνους».
 Η αναφορά στην τελευταία σελίδα ότι το βιβλίο "Πωλείται εις τα καταστήματα ειδών οδοντοϊατρικής, Ash Farragi, Τρύφωνος και Σαπόρτα εν Αθήναις, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινουπόλει, Σμύρνη και Αλεξάνδρεία",δείχνει την ενασχόληση με την οδοντιατρική αρκετών Ελλήνων της διασποράς.