Εκθέματα - Νέες επιλεγμένες δωρεές
Μια νέα οδοντίατρος πρόσφυγας από τη Σμύρνη, που σπούδασε στο Οδοντιατρικό Σχολείο τη δεκαετία του 1930 (Δωρεά οικ. Ισηγόνη)
Θαλάσσιες αύρες κι ενίοτε θυελλώδεις οι άνεμοι τῆς Ιστορίας, δροσίζουν ή ανατρέπουν ολοσχερώς τις ζωές των απλών ανθρώπων. Τέτοιες στιγμές ανατροπής συνάντησε η οικογένεια της οδοντιάτρου Στάσας Αλτίνογλου-Ισηγόνη, όπως διηγείται η κόρη της Μαργαρίτα Ισηγόνη στο βιβλίο της «Σμύρνη, ή Σμύρνα στην ζωή ενός δασκάλου», μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Ιωνίας, που ξερριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες το 1922.
Η Στάσα, που γεννήθηκε στη Σμύρνη, κόρη της Μαργαρίτας και του Ηλία Αλτίνογλου, η οικογένεια του οποίου με το επώνυμο Χρυσόπουλος έφτασαν στην Μικρασία από την Τρίπολη, στα τέλη του 18ου αι., μετά τα Ορλωφικά. (στα τουρκικά, αλτίν σημαίνει χρυσός, κι έτσι άλλαξαν το επώνυμό τους). Ο Ηλίας αφού σπούδασε στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών πήρε το πτυχίο του ως φυσικός, δίδαξε σε σχολεία της Σμύρνης. Η Ελληνική Παιδεία ανθεί στη Σμύρνη με σχολεία όπως η Ευαγγελική, το Κεντρικό Παρθεναγωγείο, η Ιωνική Σχολή, το Αμερικάνικο Κολλέγιο κ.ά.
Το 1913 νυμφεύεται την Μαργαρίτα Μπαρότση κόρη της Ουρανίας της «νένε» (γιαγιά) της Στάσας, προσώπου σημαντικού στην ζωή της οικογένειας.
Μέσα από τα μάτια της συγγραφέως παρακολουθούμε την ζωή στην Σμύρνη. Τα αρχοντικά σπίτια, τα εξοχικά, τα γλέντια, την βαθιά θρησκευτικότητα, τους περιπάτους στο περίφημο Καί (προκυμαία), τα έθιμα των Χριστουγέννων, του Πάσχα, και της Αποκριάς, τις εκδρομές στα προάστια, τις εκλεπτυσμένες γεύσεις των καλοφαγάδων Σμυρνιών, τα πνευματικά στέκια και τις αναζητήσεις.
Μια ζωή ευτυχισμένη που το 1919 αναβαπτίζεται σε νέες ελπίδες κι όνειρα με την απόβαση του Ελληνικού Στρατού. Ο ενθουσιασμός του Ελληνισμού είναι μεγάλος. Ο Ηλίας Αλτίνογλου, συμμετέχει στην Μικρασιατική Άμυνα, φορέα που συντονίζει τις κινήσεις του Ελληνισμού. Μα οι ελπίδες σιγά-σιγά ξεθωριάζουν.
Το καλοκαίρι του 1922, η οικογένεια παραθερίζει στη Χίο, κι ενώ ετοιμάζονται να επιστρέψουν μαθαίνουν την καταστροφή. Ανέστιοι πια, ξεκινούν για το άγνωστο και μετά από οδύσσεια φτάνουν στην Αθήνα χωρίς όμως την γιαγιά Ουρανία. Ο Ηλίας Αλτίνογλου καταφέρνει να διοριστεί ως καθηγητής Φυσικής σε Γυμνάσιο του Αἰγίου. Παρακολουθούμε τον αγώνα τους για να επιβιώσουν και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στη νέα πατρίδα, αλλά και τον πόνο της ανάμνησης της ζωής πού χάθηκε. Οι πολιτισμικές διαφορές με τους ντόπιους τεράστιες. Στα ευχάριστα της περιόδου η εμφάνιση της γιαγιάς Ουρανίας, πού σώθηκε μετά από περιπέτειες.
Το 1929 μετακομίζουν στην Αθήνα, στη Νέα Σμύρνη πού παραχωρείται στους πρόσφυγες. Στη νέα πατρίδα, ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, εργάζεται σκληρά, σπουδάζει, προοδεύει, οργανώνεται κοινωνικά βρίσκοντας παλιούς φίλους καί δημιουργώντας νέους. Τα Κυριακάτικα τραπέζια, κομβικό σημείο των σχέσεων.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ἡ νεαρή τότε, Στάσα, τελειώνοντας το Γυμνάσιο στα δεκαέξι της μόλις χρόνια, εγγράφεται στο Οδοντιατρικό Σχολείο. Το να σπουδάσει μια γυναίκα την εποχή εκείνη, ήταν σπάνιο γεγονός, και δείχνει και την θέση της γυναίκας στην κοινωνία των Σμυρνιών.
Τό 1935 παίρνει το πτυχίο της κι ανοίγει ιατρείο. Μετά από δέκα χρόνια, διορίζεται και στο Πατριωτικό Ίδρυμα, παντρεύεται τον Γιάννη Ισηγόνη κι αποκτά τρία παιδιά.
Γιώργος Κούνης, οδοντίατρος.
Τα αντικείμενα που μας παραχώρησαν η οικογένεια της Αναστασίας (Στάσα) Ισηγόνη, περιελάμβαναν μια μεγάλη σειρά οδοντιατρικών εργαλείων και συσκευών τα οποία αποτελούσαν τον απαραίτητο εξοπλισμό ενός οδοντιατρείου της εποχής του 1930, μία οδοντιατρική καρέκλα, μία επιτοίχια ταμπλέτα, ένα ποδοκίνητο οδοντογλύφανο, όταν η Στάσα άνοιξε το οδοντιατρείο της στη Νέα Σμύρνη. Επιπλέον η δωρεά περιελάμβανε φωτογραφίες από τα φοιτητικά της χρόνια και το πτυχίο της.
