Από τα Αρχεία του ΕΚΠΑ και του Τμήματος Οδοντιατρικής \ Λοιπό Έντυπο Υλικό

Οδοντιατρικές εφημερίδες

Ο Οδοντιατρικός Τύπος, δηλαδή τα οδοντιατρικά έντυπα που κυκλοφορούν ανά την επικράτεια, περιλαμβάνουν εκτός από τα αμιγώς Επιστημονικά Περιοδικά, τα περισσότερα πλέον σε ηλεκτρονική μορφή και άλλες μορφές εντύπων, όπως είναι ενημερωτικά-διαφημιστικά έντυπα καθώς επίσης έντυπα που εκδίδονται από τους επαγγελματικούς οδοντιατρικούς φορείς. Οι τελευταίοι συνήθως οργανώνουν εκδόσεις με τη μορφή των Δελτίων, όπως είναι τα πληροφορικά έντυπα της Ε.Ο.Ο. - παλαιότερα Π.Ο.Σ. - του ΟΣΑ, αλλά και άλλων τοπικών Οδοντιατρικών Συλλόγων. Τέτοια Δελτία εξακολουθούν να εκδίδονται και σήμερα σε έντυπη ή σε ψηφιακή μορφή.
Μία άλλη μορφή εντύπων η οποία έχει σχεδόν εκλείψει είναι οι Οδοντιατρικές Εφημερίδες. Κατά κύριο λόγο ήταν στρατευμένος οδοντιατρικός τύπος αφού εξέφραζαν καθαρά συνδικαλιστικές - κομματικές απόψεις. Σε αντίθεση με τα Δελτία οι Εφημερίδες σταμάτησαν να εκδίδονται προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητός ο ρόλος τον οποίο διαδραμάτισαν οι Εφημερίδες στον Οδοντιατρικό Τύπο, παραθέτουμε ένα απόσπασμα τις αφορά, από το βιβλίο «Ιστορία της Ελληνικής Οδοντιατρικής», του Αιμίλιου Δημητριάδη, που εκδόθηκε το 1989.
Οι επαγγελματικές οδοντιατρικές εφημερίδες ακολούθησαν και, πολλές φορές, διαμόρφωσαν την πορεία του Οδοντιατρικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Πολλές απ’ αυτές τις εφημερίδες είχαν μία μεγάλη χρονική παρουσία και εκδοτική συνέπεια, άλλες ήταν βραχύβιες και άλλες ευκαιριακές. Εκδίδονταν, δηλαδή, μόνο την παραμονή αρχαιρεσιών ή Γεν. Συνελεύσεων για να περάσουν τα μηνύματα κάποιας συνδικαλιστικής ομάδας.
Ξεδιπλώνοντας αυτές τις Εφημερίδες παρακολουθεί κανείς το πάθος των παλιών και νέων στελεχών του συνδικαλισμού μας, που το καθένα τους αγωνίζεται για τη δική του άποψη και θέση κι όλα μαζί για την πρόοδο της Ελληνικής Οδοντιατρικής.
Παλιότερα, πολλά από τα δημοσιεύματα έγιναν αφορμή δικαστικών αγώνων.
Από τις εφημερίδες αυτές, άλλες κυκλοφορούσαν σε επιλεγμένους αναγνώστες, άλλες σ’ όλους τους οδοντογιατρούς του Κέντρου και από το 1960 πολλές στους οδοντογιατρούς όλης της χώρας.
Συνήθως στέλνονταν δωρεάν. Η δαπάνη της έκδοσής τους επιβάρυνε τα βαλάντια μερικών «ιδεολόγων» με συνεπίκουρο την καταχώριση διαφημίσεων Οδοντιατρικών ειδών.
Με χρονολογική σειρά παραθέτω τις εκδόσεις αυτές. Όπου βρήκα αντίτυπα τους παραθέτω και τη φωτογραφία ενός φύλλου τους. Ο αγώνας όμως η αγωνία και ο κόπος, που κατέβαλαν οι εκδότες τους για να δει το φως της δημοσιότητας αυτό το φύλλο- το κάθε φύλλο- δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί.

Οι περισσότερες από τις Εφημερίδες, όπως αναφέρει και ο Δημητριάδης, κυκλοφόρησαν ακανόνιστα και αποσπασματικά. Συνήθως η κυκλοφορία τους διαρκούσε σύντομες περιόδους και γρήγορα αναστέλλονταν η έκδοσή του με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο,αν όχι αδύνατον, να ανατρέξει ο σημερινός αναγνώστης σε παρελθόντα τεύχη.
Ένας σημαντικός αριθμός αυτών των Εφημερίδων φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. Αφορούν τεύχη από τρεις μόνο τέτοιες εφημερίδες της περιόδου 1957-1960, της Οδοντιατρικής,της Οδοντιατρικής Φωνής και τα Οδοντιατρικά Νέα. Με παρουσίασή τους στον ιστότοπο του Μουσείου ψηφιοποιημένων τευχών τους, ο αναγνώστης είναι σε θέση να αποκτήσει μια ιδέα σχετικά με τα προβλήματα του κλάδου εκείνης της εποχής,τις αντιπαραθέσεις των εκπροσώπων του συνδικαλιστικού χώρου, αλλά και να κατανοήσει το κλίμα, τις εντάσεις και τις αντεγκλήσεις μεταξύ των εκπροσώπων του κλάδου που μερικές φορές έφταναν στο επίπεδο των προσωπικών κατηγοριών με αποτέλεσμα όπως αναφέρει ο Δημητριάδης ορισμένες φορές να καταλήγουν στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Το περιεχόμενο των Εφημερίδων τις περισσότερες φορές δεν περιελάμβανε μόνο συνδικαλιστικά θέματα, αλλά και θέματα ευρύτερης ενημέρωσης, επιστημονικά νέα, κοινωνικά νέα, ή άλλες δραστηριότητες του Οδοντιατρικού αλλά και Ιατρικού κλάδου, ώστε να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του οδοντιάτρου – αναγνώστη.
Η αρθογραφία που αφορά επαγγελματικά θέματα είναι ένα υλικό το οποίο αποτυπώνει τις αγωνίες αλλά και τα γεγονότα που καθόρισαν την άσκηση της Οδοντιατρικής στην Ελλάδα ιστορημένα και καταγεγραμμένα όμως τις περισσότερες φορές μέσα από τις παραταξιακές διόπτρες. Μπορεί να υστερούν ως προς την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητά τους, όμως δεν παύουν να εντάσσονται στις πηγές της ιστορίας όσο και αν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη και σκεπτικισμό.