Ανατρέχοντας την ιστορία της Οδοντιατρικής στη χώρα μας, κυρίως μέσα από δημοσιεύσεις εργασιών  ή και παρουσία  με ανακοινώσεις  σε συνέδρια παλαιότερων εποχών,  πολλές  φορές  συναντάμε συναδέλφους  με πολύ αξιόλογη επιστημονική αλλά και επαγγελματική παρουσία, οι οποίοι όμως λόγω της μη ακαδημαϊκής  παρουσίας τους, είναι ελάχιστα ή και καθόλου γνωστοί στους νεώτερους συναδέλφους. Ορισμένες φορές τελείως τυχαία ανακαλύπτουμε κάποιο ιστορικό υλικό ενώ άλλες φορές με την παραχώρηση ιστορικού υλικού από τον ίδιο τον συνάδελφο ή από συγγενείς του, όπως συνέβη σ’ αυτήν την περίπτωση, μας δίνεται η ευκαιρία να αναφερθούμε σε συναδέλφους που αν και εκτός ακαδημαϊκού χώρου πιστεύουμε ότι συνέβαλαν επιστημονικά στην αναβάθμιση της Οδοντιατρικής στη χώρα μας.
Ένας τέτοιος συνάδελφος, που τον γνώρισα τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας μου, την 10ετία του 1970 και 1980 από τη συνεχή παρουσία του σε Συνέδρια και άλλες επιστημονικές εκδηλώσεις ήταν ο Απόστολος Κρίκος. Από οδοντιατρική οικογένεια, ο πατέρας του Αλέξιος (Αλέξανδρος) Κρίκος, απόφοιτος του College  of Dentistry του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας (USC) των Η.Π.Α.. Ο Αλέξιος (Αλέξανδρος) Κρίκος επανήλθε στη Ελλάδα το 1919 και άσκησε την οδοντιατρική για πολλά χρόνια, μέχρι το 1959. Η δημοσίευσή του το 1935 στα Transaction of American Dental Society of Europe με τίτλο, The progress of dental decay in Greece from the most ancient times down to the present αποτελεί την πρώτη παγκοσμίως μελέτη του επιπολασμού της τερηδόνας και της εξέλιξης της στην αρχαία Ελλάδα  μέχρι την σύγχρονη εποχή. Διετέλεσε εκπρόσωπος της Ελλάδος και μέλος της Επιτροπής Υγιεινής της Διεθνούς Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας (FDI), ενώ κατά πληροφορίες βοήθησε πολλούς πανεπιστημιακούς δασκάλους του Οδοντιατρικού Σχολείου εκείνη τη εποχή να μεταβούν για μετεκπαίδευση στις Η.Π.Α., οι οποίοι μάλιστα αργότερα κατάλαβαν τις  υψηλότερες ακαδημαϊκές  θέσεις .Όπως μάλιστα αναφέρει ο Φ.Μήτσης στις «Αναδρομές και Μνήμες», σύμφωνα με αφήγηση του Φ.Ιωαννίδη  …την μεγαλύτερη πελατεία στην τρίτη και τέταρτη δεκαετία είχε ο Αλέξιος (Αλέξανδρος) Κρίκος που είχε έλθει από την Αμερική. Είχε συνεργάτη του τον Βερβερέλλη ο οποίος πέθανε νέος και τον διεδέχθει ο Ε.Παπαντωνίου, ανηψιός του Κρίκου.
Ο αδελφός του Απόστολου Κρίκου, Γεώργιος Κρίκος, σπούδασε οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβάνια, των Η.Π.Α. όπου πήρε το πτυχίο του το 1949, απέκτησε τον τίτλο PhD από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ  το 1959 και από το 1951 μέχρι το 1986 διετέλεσε καθηγητής στα πανεπιστήμια της  Πεννσυλβάνια και του Ντένβερ στο Κολοράντο των Η.Π.Α.,με αντικείμενο την Βιολογία και Παθολογία του στόματος .Το 1981 ανηγορεύθη Επίτιμος Διδάκτωρ της Οδοντιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
Ο Απόστολος Κρίκος, ανατρέχοντας στο βιογραφικό του σπούδασε αρχικά Ιατρική στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έλαβε με «Άριστα» το πτυχίο του το 1946, ενώ από το 1946 μέχρι το 1949 σπούδασε Οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβάνια των Η.Π.Α. και κατόπιν με εξετάσεις τον ίδιο χρόνο την άδεια άσκησης οδοντιάτρου στην Πολιτεία της Νέας  Υόρκης. Το 1949 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου άσκησε την οδοντιατρική για πολλά χρόνια, ενώ παράλληλα συμμετείχε ενεργά στο επιστημονικό γίγνεσθαι με ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις εργασιών στον Ελληνικό αλλά και ξένο επιστημονικό τύπο.
Το 1956, επειδή κατείχε και πτυχίο Ιατρικής, εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο  Έρευναι επί του ασύμβατου ή μη βιοθεραπευτικών χρησιμοποιούμενων διά την απολύμανσιν των ριζικών σωλήνων των οδόντων ,που αποτελούσε για την Ενδοδοντία πολύ επίκαιρο και πρωτότυπο θέμα εκείνη την περίοδο.
Το 1971 υπέβαλε υποψηφιότητα στην νεοσυσταθείσα  έδρα της Προληπτικής Οδοντιατρικής , θέση την οποία κατέλαβε ο καθηγητής Απόστολος Αποστολόπουλος.