Ο νόμος 2573 του 1921 «Περί του Οργανισμού του Οδοντιατρικού Σχολείου», προέβλεπε για πρώτη φορά στο Σχολείο τη σύσταση δύο ειδικών εδρών, της Οδοντικής Χειρουργικής Παθολογίας και Θεραπευτικής και της Οδοντικής και Ανωτέρας Προσθετικής. Το μοναδικό απαραίτητο προσόν των υποψηφίων που απαιτούνταν, ήταν η κατοχή πτυχίου οδοντιάτρου  από το Οδοντιατρικό Σχολείο ή από ισότιμη Οδοντιατρική Σχολή του εξωτερικού. Οι πρώτοι ειδικοί καθηγητές οι οποίοι εξελέγησαν το 1921 ήταν αντίστοιχα, ο Ν. Παπαντωνόπουλος και ο Ι. Κρανιώτης.

Την επόμενη χρονιά, στο νόμο 2905 του 1922 «Περί οργανώσεως του Εθνικού Πανεπιστημίου» υπήρχε ειδική διάταξη που αφορούσε το Οδοντιατρικό Σχολείο, όπου απαραίτητο προσόν για την εκλογή σε θέση ειδικού καθηγητή ήταν η κατοχή πτυχίου της Ιατρικής. Αποτέλεσμα του νέου νόμου ήταν οι δύο εκλεγμένοι ειδικοί καθηγητές, Κρανιώτης και Παπαντωνόπουλος, να απολυθούν και ο μεν πρώτος να τερματίσει σε αυτό το σημείο την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία, ενώ ο Παπαντωνόπουλος να διορισθεί ως δάσκαλος, όπως προέβλεπε ο καινούργιος νόμος. Με το καινούργιο νομοθετικό διάταγμα  της 14ης Σεπτεμβρίου του 1923  «Περί μεταρρυθμίσεων  της ισχύουσας Πανεπιστημιακής Νομοθεσίας», προβλεπόταν για τη διεκδίκηση θέσης ειδικού καθηγητή εκτός του πτυχίου της Ιατρικής και η κατοχή Διδακτορικού Διπλώματος. Ο Παπαντωνόπουλος με την επιμονή που τον χαρακτήριζε,  αφού απέκτησε το πτυχίο της Ιατρικής και τον τίτλο του Διδάκτορα, όπως φαίνεται και στο βιογραφικό του, διεκδίκησε για δεύτερη φορά τη θέση του ειδικού καθηγητή, στην οποία εξελέγη στις 28 Οκτωβρίου 1924 (πρακτικό).