Στις 21 Απριλίου 1921, ψηφίσθηκε ο νόμος 2573, υπογεγραμμένος από τον Υπουργό Παιδείας Θ. Ζαΐμη «Περί Οργανισμού του Οδοντιατρικού Σχολείου», ο οποίος εκτός των άλλων διατάξεών του, προέβλεπε την παροχή επιμισθίου μόνο για ένα 6μηνο, στους Καθηγητές της Ιατρικής που συμμετείχαν στην διδασκαλία μαθημάτων στο Οδοντιατρικό Σχολείο. Εάν λάβουμε υπ’ όψιν, ότι οι πρώτοι ειδικοί Καθηγητές του Οδοντιατρικού Σχολείου, Μ. Παπαντωνόπουλος και Ι. Κρανιώτης εξελέγησαν τον Ιούνιο του 1921, γίνεται κατανοητό, ότι το μεγαλύτερο βάρος της εκπαίδευσης στο Σχολείο πέφτει στους ώμους των Καθηγητών της Ιατρικής και ενός Καθηγητού της Φυσικομαθηματικής Σχολής. Συγκεκριμένα, ο ν.2573 προέβλεπε ότι «Οι εν τω Οδοντιατρικώ Σχολείω διοριζόμενοι τακτικοί Καθηγηταί του Πανεπιστημίου λαμβάνουσιν εκ του ταμείου του Πανεπιστημίου δι’ εκάστην ώραν εβδομαδιαίας διδασκαλίας μηνιαίον επιμίσθιον δραχμών 100, όπερ όμως δεν δύναται να υπερβαίνει εν συνόλω τας 300 δραχμάς κατά μήνα. Η διδασκαλία των μαθημάτων τούτων δεν δύναται να διαρκέση πλέον των 6 μηνών. Η διδασκαλία θα είναι ιδιαιτέρα».
Στο αρχείο του Τμήματος Οδοντιατρικής, βρήκαμε χειρόγραφο σχέδιο επιστολής του Προέδρου του Οδοντιατρικού Σχολείο, η οποία αποτελεί απόφαση του Συλλόγου των Καθηγητών του Σχολείου προς τον Υπουργό, χωρίς ημερομηνία, από το περιεχόμενο της οποίας προκύπτει ότι έχει συνταχθεί αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου 2573, τον Απρίλιο του 1921.
Στην επιστολή εκφράζεται η παράκληση, όπως ο Υπουργός επανεξετάσει την διάταξη του νόμου που αφορά στην διάρκεια των μαθημάτων μόνο για ένα εξάμηνο, με αποτέλεσμα και την αντίστοιχη χορήγηση του επιμισθίου και προτείνει η χορηγία επιμισθίου να είναι το ήμισυ του μισθού των Καθηγητών και να χορηγείται καθ’ όλην την διάρκεια του πανεπιστημιακού έτους.