Στο υπό έκδοση βιβλίο «Οδοντιατρική και Οδοντίατροι στα Δωδεκάνησα» του Ροδίτη συναδέλφου οδοντιάτρου κ. Συμεών Δοντά, στο οποίο αποτυπώνεται με ακρίβεια ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής Οδοντιατρικής, υπάρχει ένα σπάνιο ντοκουμέντο το οποίο ο συγγραφέας είχε την ευγενή καλοσύνη να μας επιτρέψει την ανάρτησή του στην ιστοσελίδα του Μουσείου.

Το ντοκουμέντο αυτό με ημερομηνία 7 Οκτωβρίου 1910,είναι το Πτυχίο Οδοντιατρικής -με σημερινούς όρους- το οποίο χορήγησε η Οδοντιατρική Ακαδημία της Ελλάδος στον Αλέξανδρο Λοϊζίδη, Χειρουργό Οδοντίατρο από την Ρόδο.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το «Δίπλωμα Ικανότητος» το απονέμει η Οδοντιατρική Ακαδημία Ελλάδος, η οποία ταυτίζεται με την ιδιωτική Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών με ιδρυτή τον Δ.Καρακατσάνη. Κρίνοντας από ιστορικά στοιχεία εκείνης της εποχής τα οποία αφορούν στην εκπαίδευση και την χορήγηση άδειας άσκησης του οδοντιατρικού επαγγέλματος σε χώρες της Ευρώπης αλλά και την Αμερική, υπήρχε σαφής διαχωρισμός μεταξύ εκπαίδευσης και άδειας άσκησης της οδοντιατρικής. Η εκπαίδευση στην Οδοντιατρική εκείνη την εποχή, μπορεί να ήταν απλή πρακτική μαθητεία σε κάποιον οδοντίατρο, η οποία σε πολλές περιπτώσεις συμπληρώνονταν με την παρακολούθηση και κάποιων θεωρητικών μαθημάτων, ή οργανωμένη εκπαίδευση σε διάφορες Οδοντιατρικές Σχολές, Κολέγια, Ινστιτούτα, Νοσοκομεία ή Πανεπιστήμια. Την χορήγηση όμως της άδειας άσκησης του οδοντιατρικού επαγγέλματος μετά από αξιολόγηση της ικανότητας του νέου οδοντιάτρου. την είχαν κρατικοί (Γαλλία,Γερμανία), πολιτειακοί (ΗΠΑ) ή επιστημονικοί φορείς όπως το Βασιλικό Κολέγιο Χειρουργών στην Αγγλία.

Ο Καρακατσάνης ο οποίος είχε σπουδάσει στο Παρίσι και διαθέτοντας έντονη διεθνή παρουσία για εκείνη την εποχή, όπως ήταν η συμμετοχή του με ανακοινώσεις στα Παγκόσμια Οδοντιατρικά Συνέδρια στο Παρίσι το 1889, στο Σικάγο το 1893 και στο Διεθνές Ιατρικό Συνέδριο στο Βερολίνο, ίδρυσε το 1893 την ιδιωτική Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών.Η φοίτηση στη Σχολή διαρκούσε επί δύο έτη και περιελάβανε την παρακολούθηση θεωρητικών μαθημάτων και πρακτική άσκηση των σπουδαστών σε ασθενείς οι οποίοι θεραπεύονταν στην κλινική της Σχολής. Τα θεωρητικά μαθήματα στα οποία διδάχτηκε και εξετάσθηκε ο υποψήφιος οδοντίατρος και αναφέρονται στο πτυχίο της Οδοντιατρικής Ακαδημίας,περιλάμβαναν την Ανατομική, την Ιστολογία, την Φυσιολογία, την Παθολογία, την Φαρμακολογία, την Θεραπευτική (οδοντιατρική) και την Οδοντιατρική Χειρουργική η οποία περιελάβανε και την πρακτική εφαρμογή της.

Με το «Δίπλωμα Ικανότητος» ο απόφοιτος της Σχολής είχε την δυνατότητα να προσέλθει στις εξετάσεις του Βασιλικού Ιατροσυνεδρίου προκειμένου να του χορηγηθεί η άδεια άσκησης του επαγγέλματος του οδοντιάτρου στην Ελλάδα. Ανατρέχοντας στην ιστορία, είναι γνωστό ότι αρκετοί από τους απόφοιτους της Οδοντιατρικής Σχολής Αθηνών, συμπλήρωσαν τις οδοντιατρικές τους σπουδές τους στο εξωτερικό και κυρίως στις École Dentaire de Paris και Ecole Dentaire de France ένα γεγονός το οποίο δικαιολογεί και την ταυτόχρονη απόδοση στην Γαλλική γλώσσα του πτυχίου της Ακαδημίας.