Page 64 - 2013final

Σκοπός και κλινική σημαντικότητα: Στην κλινική πράξη, ο σύγχρονος οδοντίατρος καλείται συχνά, να αντιμετωπίσει δόντια με εκτεταμένες τερηδονικές βλάβες που παρουσιάζουν σαφή εγγύτητα με τον πολφό, και ως εκ τούτου έχουν επηρεάσει τη λειτουργικότητα του. Άρα, οι θεραπευτικές επιλογές που διαθέτει στη «φαρέτρα» του κυμαίνονται από την πιο επιθετική απόφαση της Ενδοδοντικής Θεραπείας, μέχρι τις πιο συντηρητικές προσεγγίσεις, που συνίστανται στην άμεση και έμμεση κάλυψη του πολφού και στην παρακολούθηση του περιστατικού. Συζήτηση της σχετικής βιβλιογραφίας: Οι κύριοι παράγοντες που καθορίζουν την τελική θεραπευτική επιλογή είναι η θέση και η έκταση της τερηδόνας, το μετακλητό ή αμετάκλητο της πολφικής βλάβης και ο έλεγχος του πεδίου. Σε κάθε περίπτωση διαχείρισης δοντιού με εκτεταμένη τερηδονική βλάβη και όχι σαφή ένδειξη ενδοδοντικής θεραπείας, κρίνεται απαραίτητη η χρήση του ελαστικού απομονωτήρα, σε όλα τα στάδια εργασίας από την αρχική διαγνωστική αφαίρεση της τερηδόνας, έως την οριστική αποκατάσταση, με σκοπό να αποφευχθεί η επιμόλυνση του πολφού από τη μικροβιακή χλωρίδα της στοματικής κοιλότητας και να διατηρηθεί η ασηψία κατά την εκτέλεση των διαφόρων κλινικών σταδίων. Τα υλικά και μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην άμεση και έμμεση κάλυψη του πολφού, τα οποία οφείλουν να είναι βιοσυμβατά με τον πολφό, είναι ποικίλα. Περιγραφή της τεχνικής: Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η διαχείριση δύο περιπτώσεων, δοντιών με εκτεταμένες τερηδονικές βλάβες. Συμπεράσματα Η σωστή επιλογή των περιπτώσεων και η τήρηση της ασηψίας, σε συνδυασμό με την ορθή χρήση των υλικών, εγγυώνται την άρτια αποκατάσταση των δοντιών και τη μακροχρόνια επιτυχία των οριακών αυτών περιπτώσεων. 67. ΠΕΡΙΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΣΟΙ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Κωτσιοπούλου Χ. Εισαγωγή: Τα εμφυτεύματα σήμερα αποτελούν μια εγκατεστημένη και γνωστή θεραπευτική προσέγγιση της απώλειας των δοντιών, χρησιμοποιούνται εδώ και πολύ καιρό και έχουν μελετηθεί καλά. Παρ’ όλα αυτά, παρουσιάζουν αποτυχίες και εμφάνιση νόσων των περιεμφυτευματικών ιστών, όπως η περιεμφυτευματίτιδα. Σκοπός: Η αναφορά στον επιπολασμό και στην επίπτωση των περιεμφυτευματικών νόσων, όπως μελετάται μέσα από την διεθνή βιβλιογραφία. Αξίζει να αναφερθεί ότι η νόσος της περιεμφυτευματίτιδας εξελίσσεται με πιο γρήγορους ρυθμούς συγκριτικά με την περιοδοντίτιδα. Ενδεικτικά, παράγοντες κινδύνου για την αποτυχία της οστεοενσωμάτωσης αποτελούν το κάπνισμα, η φτωχή στοματική υγιεινή, το ιστορικό περιοδοντικής προσβολής, η ποιότητα του οστού, η ηλικία, οι συστηματικές νόσοι, το γενετικό υπόβαθρο και άλλοι. Συμπεράσματα: Για να αποφευχθεί το δυσάρεστο φαινόμενο, τόσο για τον ασθενή όσο και για τον θεράποντα, της απώλειας των εμφυτευμάτων, θα πρέπει να γίνεται λεπτομερής ανάλυση της περιοδοντικής κατάστασης του ασθενούς πριν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Επίσης, πρέπει να γίνεται επιτυχής περιοδοντική θεραπεία, με τακτές επανεξετάσεις στο ιατρείο, για αξιολόγηση της κατάστασης μετά από επιμελή κλινική και ακτινογραφική εξέταση, για αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων σε πρώιμα στάδια και παρότρυνση του ασθενή για εφαρμογή των οδηγιών για σωστή στοματική υγιεινή καθώς και για διακοπή του καπνίσματος. 68. ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΡΙΖΩΝ: ΕΝΑ ΣΥΜΒΑΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΝΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Ρούσσος Π., Μπάρκα Μ. Η απορρόφηση των ριζών σε δόντια που υποβάλλονται σε ορθοδοντική θεραπεία αποτελεί ένα συχνό ανεπιθύμητο φαινόμενο, που οφείλεται σε πληθώρα αιτίων και που μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία της θεραπείας και σε καθορισμό δυσμενούς πρόγνωσης των δοντιών που την υφίστανται. Είναι, επομένως, άκρως σημαντικό ο σύγχρονος κλινικός να είναι γνώστης των αιτιών αυτών ώστε να μπορέσει να αποφύγει 63