Page 52 - 2013final

Η κλειστή τεχνική ενδείκνυται σε έγκλειστα δόντια με υψηλή εντόπιση και εξασφαλίζει καλή περιοδοντική υγεία, καλή οστική στήριξη και πιθανώς ταχύτερη υποχώρηση του οξέος μετεγχειρητικού πόνου. Επιπλέον, παρέχει τη δυνατότητα άμεσης εφαρμογής ορθοδοντικών δυνάμεων. Ωστόσο, αναφέρονται και μειονεκτήματα, όπως η έλλειψη επισκόπησης του δοντιού κατά τη διάρκεια της ορθοδοντικής έλξης, η επανάληψη της χειρουργικής διάνοιξης σε περίπτωση αποκόλλησης του αγκίστρου και η πιθανή αγκύλωση του δοντιού. Η ανοικτή τεχνική παρέχει στον ορθοδοντικό τη δυνατότητα άμεσης οπτικής παρακολούθησης της μετακίνησης του εγκλείστου, όμως μειονεκτεί ως προς την πιθανότητα ανάπτυξης λοιμώξεων, ιδιαίτερα όταν ο ασθενής δεν διατηρεί καλή στοματική υγιεινή. Κατά την κλειστή τεχνική, μετά τη χειρουργική αποκάλυψη και τη συγκόλληση του αγκίστρου στο έγκλειστο δόντι, ο κρημνός συρράπτεται στην αρχική του θέση. Στην ανοικτή τεχνική, μετά την αποκάλυψη, τοποθετείται χειρουργική κονία που καλύπτει το δόντι. Η κονία αφαιρείται μετά την επούλωση του τραύματος, σε 7-10 ημέρες, οπότε και καθίσταται δυνατή η συγκόλληση αγκίστρου και η έναρξη εφαρμογής ορθοδοντικών δυνάμεων. Διάφορες ερευνητικές μελέτες έχουν αξιολογήσει τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε τεχνικής, χωρίς, ωστόσο, να καταλήγουν στην απόλυτη υπεροχή της μίας έναντι της άλλης. Έτσι, η επιλογή γίνεται κατά περίπτωση, αναλόγως της κλινικής εικόνας και της προσωπικής κρίσης του ορθοδοντικού και του γναθοχειρουργού. 41. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΠΟΛΦΟΥ ΣΕ ΝΕΟΓΙΛΑ ΔΟΝΤΙΑ: ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ Βαττή Σ., Μπάλλα Σ. Εισαγωγή: Οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των νεογιλών δοντιών είναι: το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, ο χρόνος παραμονής του δοντιού στον φραγμό, η δυνατότητα αποκατάστασης του δοντιού, το κόστος θεραπείας και ο βαθμός συνεργασίας του παιδιού. Σκοπός και κλινική σημαντικότητα: Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση τεχνικών θεραπείας ζωντανού πολφού σε νεογιλά δόντια: έμμεση και άμεση κάλυψη καθώς και πολφοτομή. Η παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση συμβάλλει στην ενημέρωση των οδοντιάτρων σχετικά με τα τελευταία δεδομένα για την επιλογή της καλύτερης μεθόδου. Συζήτηση της βιβλιογραφίας: Η πολφοτομή αποτελεί τη θεραπεία επιλογής και είναι η διαδικασία αποκοπής και απομάκρυνσης του μυλικού μέρους του πολφού καθώς και η τοποθέτηση στην θέση του κατάλληλου φάρμακου ή εμφρακτικού υλικού. Με τη τεχνική αυτή, διατηρείται η ζωτικότητα του ριζικού τμήματος του πολφού. Η φορμοκρεσόλη, εξαιτίας της αποτελεσματικότητά της (78-97%), αποτελεί έως και σήμερα ένα δημοφιλές μέσο. Ωστόσο, η κυτταροτοξική της δράση και η μείωση των ποσοστών επιτυχίας σε συνάρτηση με το χρόνο, οδήγησαν στην ανάγκη ανεύρεσης υλικών όπως ο θειικός σίδηρος, το υδροξείδιο του ασβεστίου, η γλουταραλδεΰδη, το υλικό ΜΤΑ. Η αποτελεσματικότητα πολφοτομής με θειικό σίδηρο κυμαίνεται μεταξύ 88 και 97%, ενώ σε περίπτωση χρήσης ΜΤΑ, τα ποσοστά επιτυχίας είναι εφάμιλλα ή υψηλότερα. Το ΜΤΑ έχει ικανοποιητική συγκόλληση με τους οδοντικούς ιστούς, ελάχιστη διαλυτότητα, ικανοποιητική ακτινοσκιερότητα. Παρόλο αυτά παρουσιάζει μεγάλο χρόνο πήξης, υψηλό κόστος και χρωματισμό των δοντιών. Συμπεράσματα: Ο θειικός σίδηρος θεωρείται ένα αποτελεσματικό και οικονομικό υλικό πολφοτομής ενώ η χρήση ΜΤΑ μπορεί να προταθεί ως εναλλακτική λύση. 42. ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΜΕΤΕΞΑΚΤΙΚΗ ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΝΩΔΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΦΥΡΩΜΑΤΟΣ Δομαζινάκη Α., Οικονόμου Γ., Παπαδόπουλος Σ., Παρίση Ε., Πετροπούλου Α., Πολύχρονος ΠΗ. H κατά το δυνατόν προσομοίωση της εμφάνισης των υποκείμενων μαλθακών ιστών γειτονικά των γεφυρωμάτων και συνδέσμων μιας ακίνητης προσθετικής αποκατάστασης με εκείνους των φυσικών 51