Page 56 - 2013final

ολοκληρώσει την κρανιοπροσωπική τους αύξηση και ως εκ τούτου είναι περιορισμένος ο αριθμός μέχρι σήμερα αναφορών σε επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις στον παιδιατρικό ασθενή. Η παρούσα ανασκόπηση διερευνά την τρέχουσα βιβλιογραφία για να μελετήσει τη χρήση των οδοντικών εμφυτευμάτων στους αναπτυσσόμενους ασθενείς και την επιρροή των στην αύξηση των γνάθων. Συζήτηση της σχετικής βιβλιογραφίας: Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη βιβλιογραφία, τα εμφυτεύματα συστήνεται να τοποθετώνται μετά την ολοκλήρωση της οδοντικής και σκελετικής αύξησης, εκτός από τις σοβαρές περιπτώσεις της εξωδερμικής δυσπλασίας, του οστεοσαρκώματος και ορισμένων άλλων συνδρόμων. Συμπεράσματα: Από την υπάρχουσα βιβλιογραφία συμπεραίνεται ότι οι παιδιατρικοί ασθενείς μπορούν να επωφεληθούν εντυπωσιακά από μια επιεμφυτευματική αποκατάσταση, ήδη από την περίοδο της πρώτης ηλικίας, στοχεύοντας αφενός στη βελτίωση του λόγου και της μάσησης και αφετέρου στη μείωση των πιθανών ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων στον ασθενή. 50. ΣΤΟΜΑΤΟΚΟΛΠΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΑΓΩΓΗ. ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Κουβαράς Ι., Μουσταφά Τ. Σκοπός και σημαντικότητα: Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση της στοματοκολπικής επικοινωνίας ως επιπλοκή κάποιας εξαγωγής. Γίνεται αναφορά στην διάγνωση και στις τεχνικές αντιμετώπισής της. Μείζονος σημασίας είναι η διάγνωση αλλά και ο προσδιορισμός της έκτασής της, καθώς εάν παραληφθεί υπάρχει περίπτωση να προκύψει χρόνιο πρόβλημα που είναι το στοματοκολπικό συρίγγιο με τα αντίστοιχα συμπτώματα. Συζήτηση της σχετικής βιβλιογραφίας: Για τη σύνθεση της εργασίας αντλήθηκαν πληροφορίες τόσο από την ελληνική και τη διεθνή βιβλιογραφία. Υπάρχουν διάσπαρτες αρκετές αναφορές στο συγκεκριμένο θέμα ενώ συνεχώς έρχονται στο προσκήνιο και νέες τεχνικές, χωρίς να γίνονται όλες πάντα αποδεκτές. Σχετικά με τη διάγνωση της στοματοκολπικής επικοινωνίας και του μεγέθους της, γίνεται αναφορά στον ακτινογραφικό έλεγχο και την κλινική εξέταση που συμπεριλαμβάνει τεχνικές όπως την τεχνική Valsava. Η μέθοδος της αποκατάστασης σχετίζεται με το μέγεθος της επικοινωνίας, καθώς εάν είναι μέχρι 2mm συνήθως αποφράσσεται αμέσως από το αιμόπηγμα του ασθενούς και επέρχεται σύγκλειση. Ενώ εάν είναι 3mm και μεγαλύτερη απαιτείται αντιμετώπιση απ΄τον οδοντίατρο με μεθόδους ανάλογες του μεγέθους. Οι τεχνικές ταξινομούνται ανάλογα με το είδος των κρημνών, τα μοσχεύματα ή τα αλλοπλαστικά υλικά που χρησιμοποιούν και είναι η απλή συρραφή του τραύματος, η σύγκλειση της επικοινωνίας με τοποθέτηση υλικού αποκατάστασης (π.χ. κολλαγόνου) καθώς επίσης και η αποκατάσταση με βλεννογονοπεριοστικούς κρημνούς, προστομιακούς, υπερώιους, γεφυρωτούς ή γλωσσικούς. Η πλέον ευρέως αποδεκτή τεχνική είναι η σύγκλειση της επικοινωνίας με τη χρήση λιπώδους σφαίρας της παρειάς. Συμπεράσματα: Η συχνότητα της επιπλοκής και η σχετικά εύκολη αντιμετώπισή της στην κλινική πράξη ακόμα και απ’τον γενικό οδοντίατρο επιβάλλει την καλή ενημέρωση για την έγκαιρη και ορθή διάγνωση αλλά και τη βέλτιστη αποκατάσταση της επιπλοκής. 51. ΟΣΤΕΟΝΕΚΡΩΣΗ ΤΩΝ ΓΝΑΘΩΝ ΑΠΟ ΔΙΦΩΣΦΟΝΙΚΑ – ΑΙΤΙΟΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ Πιέτρη ΜΑ. Σκοπός και κλινική σημαντικότητα: Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να αναλυθεί ο αιτιοπαθογενετικός μηχανισμός της οστεονέκρωσης των γνάθων από διφωσφονικά και ο μηχανισμός δράσης τους, να παρουσιαστούν τα επιδημιολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου έχοντας βασιστεί στη 55