Page 49 - 2013final

Συμπεράσματα: Οι παραλείψεις στη διαγνωστική προσέγγιση, όπως η ανεπαρκής λήψη και αξιολόγηση του ιστορικού και των κλινικών σημείων και συμπτωμάτων, η παράλειψη ακτινογραφικής εξέτασης, κ.ά. οδηγούν σε εσφαλμένες θεραπευτικές επιλογές. 34. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΘΡΑΥΣΘΕΙΣΑΣ ΣΤΕΦΑΝΗΣ ΜΕΤΑΛΛΟΠΟΡΣΕΛΑΝΗΣ, ΜΕ ΟΨΗ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗΣ Μολδοβάνη Δ., Μουρελάτου Π., Παπαθανασοπούλου Χ. Εισαγωγή: Αναφορά περιστατικού. Γυναίκα 64 ετών προσήλθε στην κλινική συνολικής αντιμετώπισης στις 29/10/2012 με απόσπαση πορσελάνης προστομιακά στον 21, τμήμα διατοξικής αποκατάστασης μεταλλοπορσελάνης από τον 15 έως τον 26 με στηρίγματα τα 15, 14, 13, 21, 24, 26. Η προϋπάρχουσα αποκατάσταση είχε ολοκληρωθεί στην ίδια κλινική το 2007. Η θραύση της έγινε μετά από εφαρμογή δύναμης στον 21 (πρόσκρουση). Σκοπός: Η δυνατότητα αποκατάστασης αποσπασθέντων τεμαχίων πορσελάνης σε στεφάνες που ήδη λειτουργούν χωρίς να αφαιρεθεί η συνολική αποκατάσταση. Εφαρμογή τεχνικής: • Λήψη αρχικών αποτυπωμάτων για διαγνωστικό κέρωμα στον 21 • Παρασκευή του 21 για όψη-λήψη τελικού αποτυπώματος-κατασκευή μεταβατικού από ακρυλική ρητίνη με τη βοήθεια κλειδιού σιλικόνης που προήλθε από το διαγνωστικό κέρωμα • Αδροποίηση της εσωτερικής επιφάνειας της όψης και της παρασκευασμένης πορσελάνης της μεταλλοκεραμικής πρόσθεσης με υδροφθορικό οξύ • Εφαρμογή παράγοντα σύζευξης – σιλανίου και στις δύο επιφάνειες •Εφαρμογή συγκολλητικού παράγοντα • Τοποθέτηση ρητίνης χαμηλού ιξώδους στην προστομιακή επιφάνεια της πορσελάνης του δοντιού και της όψης – φωτοπολυμερισμός-αφαίρεση περισσειών • Έλεγχος σύγκλεισης – λείανση • Τελικό αποτέλεσμα. Συμπεράσματα: • Άμεση αισθητική αποκατάσταση στη λύση ενός προβλήματος που ταλανίζει επί πολλά χρόνια τους κλινικούς οδοντιάτρους • Αποτελεί την πιο προσιτή οικονομικά εφαρμογή από οποιαδήποτε άλλη • Εύκολη παρασκευή, εφαρμογή, συγκόλληση της όψης με τεχνικές και υλικά που έχουν διδαχθεί και για άλλους σκοπούς. 35. ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΚΩΝ ΙΣΤΩΝ. ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ Μπαχλαβά Ε., Νικητάκου Φ., Ντόλου Π., Παλάντζα Ε., Φραγκούλης Κ. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάλυση, με βάση τη σύγχρονη βιβλιογραφία αλλά και μέσα από κλινικά περιστατικά, των υλικών και τεχνικών που εφαρμόζονται για την ανάπλαση των περιοδοντικών ιστών στην καθ’ημέρα κλινική πράξη. Η ανάπλαση των περιοδοντικών ιστών και ειδικότερα της οστεΐνης, του φατνιακού οστού και των ινών του περιρριζίου βρίσκει κλινική εφαρμογή εδώ και δεκαετίες στην θεραπεία της περιοδοντικής νόσου. Τα υλικά και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται εξελίσσονται διαρκώς με σκοπό την προβλέψιμη δημιουργία νέας συνδετικογενούς πρόσφυσης. Στις αναπλαστικές τεχνικές του περιοδοντίου εφαρμόζονται υλικά όπως: αφοριστικές μεμβράνες , οστικά μοσχεύματα και βιολογικοί μεσολαβητικοί παράγοντες, μόνα τους ή σε συνδυασμό. Οι μεμβράνες (απορροφήσιμες και μη) που χρησιμοποιούνται στην κατευθυνόμενη ιστική ανάπλαση (ΚΙΑ), παρεμβάλλονται μεταξύ χειρουργικού κρημνού και οστικής βλάβης, εμποδίζοντας τα επιθηλιακά κύτταρα να καλύψουν την ριζική επιφάνεια. Παρέχεται, έτσι, ο απαιτούμενος χρόνος στα κύτταρα του περιρριζίου να αποικίσουν την περιοχή και να οδηγήσουν στην ανάπλαση των περιοδοντικών ιστών. Η ανάγκη δεύτερης χειρουργικής επέμβασης αλλά και τα αυξημένα ποσοστά αποκάλυψης των μη απορροφήσιμων μεμβρανών έχει οδηγήσει στην επικράτηση των απορροφήσιμων μεμβρανών στην ΚΙΑ. Για να αποφευχθεί η υποχώρηση των απορροφήσιμων μεμβρανών μέσα στην ενδοοστική βλάβη ενδείκνυται η χρησιμοποίηση οστικών μοσχευμάτων (αυτομοσχεύματα, αλλομοσχεύματα, ξενομοσχεύματα, αλλοπλαστικά υλικά) κυρίως ως υποστηρικτικά ικριώματα. Παράλληλα, στα πλαίσια της ιστικής μηχανικής, αυξημένη χρήση βρίσκουν σήμερα οι βιολογικοί μεσολαβητικοί παράγοντες (αμελογενίνη, αυξητικοί παράγοντες, μορφογενητικές πρωτεΐνες κ.ά.) μόνοι τους ή σε συνδυασμό με τα οστικά μοσχεύματα και τις μεμβράνες. Τέλος, οι αρχές 48