Page 264 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  ειδικού χειρουργικού εργαλείου, το οποίο ονομαζόταν καυτήριον, και στη συνέχεια την επίθεσή του στο δόντι που νοσούσε 1170 . Η καύση των δοντιών πρέπει να αποτελούσε μια αρκετά συνηθισμένη πρακτική, καθώς ο Γαληνός μεταφέρει τη συγκεκριμένη τεχνική αντιμετώπισης του οδοντικού άλγους από τον Αρχιγένη. Κατά τον Γαληνό της Περγάμου η χρήση της οδοντάγρας είναι περιορισμένη στις απολύτως αναγκαίες περιπτώσεις, εφόσον προκρίνει ιδιαίτερα τη φαρμακολογική τεχνική της αφαίρεσης του δοντιού. Η αναφορά της χρήσης της οδοντάγρας είναι εντελώς συμπτωματική, και μάλλον αδιάφορη. Επιστρατεύεται προκειμένου να στηρίξει την επιχειρηματολογία του ενάντια στην ιπποκρατική αντίληψη ότι η οδύνη μπορεί να εξαλειφθεί θεραπευτικά μόνο με την πρόκληση άλγους. Για τον ίδιο το άλγος που δημιουργείται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της εξαγωγής ενός δοντιού με οδοντάγρα δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη θεραπεία του ασθενούς και την ανακούφισή του από το οδοντικό άλγος. Διότι στο ίδιο αποτέλεσμα θα οδηγούνταν ο ασθενής (δηλαδή στην ανακούφιση από το οδοντικό άλγος) και στην περίπτωση όπου ο ιατρός ήταν σε θέση να εκριζώσει το δόντι χωρίς άλγος 1171 . Οι πλέον ενδιαφέρουσες περιγραφές της εξαγωγής δοντιών στη δυτική ιατρική παράδοση εντοπίζονται στον Κέλσο και στον Παύλο τον Αιγινήτη. Αντίθετα, ο Γαληνός περιγράφει τη διαδικασία αυτή με μια φράση χωρίς να της δίδει ιδιαίτερη αξία: τοὺς δὲ ὀδόντας ἐξαιροῦμεν περιχαράσσοντες 1172 . Η παρουσίαση της διαδικασίας εκρίζωσης στο έργο De medicina του πρώτου είναι μακράν πιο αναλυτική στην περιγραφή της και αναντίρρητα αποτελεί την καλύτερη που μας έχει παραδοθεί. Όμως και οι δυο περιγραφές εκθέτουν την τεχνική η οποία σε πολύ γενικές γραμμές εφαρμόζεται μέχρι σήμερα 1173 . Όταν λοιπόν αποφασιστεί η αφαίρεση του δοντιού, σε ένα πρώτο στάδιο πραγματοποιείται ο διαχωρισμός του δοντιού από τον μαλακό ιστό των ούλων που το περιβάλλει 1174,1175 , ώστε να απελευθερωθεί και να είναι ευκολότερη η εξαγωγή. Η διαδικασία αυτή προϋποθέτει τη χρήση αιχμηρών χειρουργικών εργαλείων τα οποία είχαν την ικανότητα της αποκόλλησης του περιοδοντικού συνδετικού ιστού. Κατά τον συγγραφέα της ψευδογαληνικής πραγματείας Περὶ εὐπορίστων, αυτό το 1170 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XII. 861, 16-17 Kühn). 1171 Γαληνοῦ, Ἱπποκράτους Ἐπιδημιῶν ΣΤ´ καὶ Γαληνοῦ εἰς αὐτό ὑπόμνηματα I-VI (II. 68,7-18 Wenkebach). 1172 Γαληνοῦ, Εἰσαγωγή ἤ ἰατρός (XIV. 785, 14 Kühn). 1173 Βρότσος 1977 Γ:52-55. 1174 Celsus 1938: 368. 1175 Παύλου Αἰγινήτου, Ἰατρικὴ πραγματεία εἰς ἑπτὰ διῃρημένη βιβλία (VΙ. 66,1-2 Heiberg). 250