Page 266 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιαττρική στον Αρχαίο κόσμο   κοιλλότητας απποτελεί μιαα ακόμα εππιπλέον ένδδειξη για την προβλημηματική καιι μη αναατομική καττασκευή των αρχαίων οοδονταγρώνν 1184 . Η αφαίίρεση δε τουυ δοντιού ππραγματοποοιούνταν τρραβώντας μμε δύναμη σστην καττεύθυνση τοου άξονα τοου δοντιού και με φορρά από το φφατνίο προςς τα έξω αππό το στόμμα. Μετά τηην εξαγωγήή ο Παύλος ο Αιγινήτηης προτείνεει διακλυσμμούς με κραασί ή ὀξύκκρατον (ξίδιι και νερό)) μέχρι τηνν πλήρη αποθεραπείαα 1185 . Τέλοςς, αν κατά την εξαγγωγή του δδοντιού παρρέμενε μια ή περισσόττερες ρίζες,, τότε αυτέςς θα πρέπεει να αφααιρούνται μμε ειδικές λαβίδες, για τις οοποίες ο ΚΚέλσος χρηησιμοποιεί τον ελληηνική ορολλογία ριζάγρραι 1186 . Οδοοντάγρες: Αναφορέςς και Ευρήήματα Πεεριοχές στις οοποίες ανακαλλύφθηκαν οδοοντάγρες αναγγόμενες στην ππερίοδο της ΡΡωμαϊκής Αυυτοκρατορίας Από τηη μέχρι τώώρα διαπρααγμάτευση γίνεται ααντιληπτό ότι εγείροονται σημμαντικά ζηητήματα τόόσο ως πρρος τη χρρήση και τη λειτουρργικότητα της οδονντάγρας όσσο και ως προς την ύππαρξη οδοντταγρών οι οοποίες να εείναι ικανέές να 1184 DDude 2006: 66. 1185 ΠΠαύλου Αἰγινήττου, Ἰατρικὴ πραγματεία εἰς ἑππτὰ διῃρημένη βιβλία (VΙ. 66,6 -7 Heiberg). 1186 CCelsus 1938: 3668. 252