Page 263 - dimkoutroumpas

 Η εξαγωγή δοντιών στον Αρχαίο Κόσμο  θεωρούσε την όλη διαδικασία απλή. Δηλαδή, η εκρίζωση δοντιών με τη χρήση της οδοντάγρας αντιμετωπίζεται ως μια υπόθεση ρουτίνας, στην οποία μπορεί να προβαίνει όχι μόνο ο σπουδαστής, αλλά και ο οποιοσδήποτε (τὸν τυχόντα). Τὰ μὲν οὖν κατ᾽ ἰητρεῖον ἀναγκαῖα ὄργανα, καὶ περὶ ἃ δεῖ τεχνικὸν εἶναι τὸν μανθάνοντα, ταῦτ' ἐστίν· ὀδοντάγρῃσι γὰρ καὶ σταφυλάγρῃσι χρῆσθαι τὸν τυχόντα ἐστίν· ἁπλῆ γὰρ ἡ χρῆσις αὐτῶν εἶναι δοκεῖ 1166 . [Αυτά είναι τα αναγκαία εργαλεία στο ιατρείο, με τα οποία μπορεί να εξασκηθεί ο σπουδαστής. Όσο για την οδοντάγρα και την σταφυλάγρα, μπορεί ο οποιοσδήποτε να τα μεταχειρισθεί, γιατί είναι φανερό πως η χρήση τους είναι απλή.] Αν και διατυπώνεται η άποψη ότι η χρήση της οδοντάγρας είναι σχεδόν τυχαία 1167 , εντούτοις το Περὶ ἰητροῦ ανήκει στην κατηγορία των χειρουργικών έργων της Ιπποκρατικής Συλλογής και ο τρόπος γραφής του δείχνει να απευθύνεται σε κάποιον που είναι ήδη ιατρός. Φαίνεται από το ύφος γραφής της πραγματείας ότι ο συγγραφέας της έχει ως σκοπό να δώσει κάποιους κανόνες δεοντολογίας, οι οποίοι θα πρέπει να χαρακτηρίζουν τον γιατρό στην εμφάνιση, τη συμπεριφορά και κυρίως στην εξάσκηση του λειτουργήματός του. Σαφέστατα ο ιπποκρατικός ιατρός κατά τη συγγραφή του έργου είχε κατά νου ότι ο αναγνώστης του είναι ένα πρόσωπο ήδη εξοικειωμένο στη χειρουργική και στα χειρουργικά εργαλεία που χρησιμοποιούνταν, άρα και στην οδοντάγρα. Όπως παρατηρεί και η καθηγήτρια Lesley Dean-Jones, πρόκειται για έργο «γραμμένο για ένα φίλο του συγγραφέα, έναν δάσκαλο που αναζητούσε συμβουλές στην επιλογή και στην εκπαίδευση μαθητών ιατρικής 1168 .» Αν λοιπόν αποδεχθούμε ότι πρόκειται για ένα ιατρικό έργο που δεν προορίζεται για κάποιον που τώρα ξεκινά την ιατρική του εκπαίδευση, τότε είναι φανερό πως η εξαγωγή δοντιών με τη χρήση οδοντάγρας πρέπει να ήταν υπόθεση ρουτίνας για όποιον ήταν καλός γνώστης της ιατρικής και πεπειραμένος στην ιατρική. Αντίθετα ο ιπποκρατικός συγγραφέας του Περὶ παθῶν υιοθετεί την ευρύτερα διαδεδομένη αντίληψη που θέλει τα δόντια, τα οποία είναι διαβρωμένα και εύσειστα, να αφαιρούνται όταν εμφανίζουν μη αντιμετωπίσιμο άλγος. Ωστόσο στην περίπτωση που δεν είναι κατεστραμμένα και ούτε κινούνται ενώ αλγούν τότε προτείνει την αποξήρανσή τους με καύση 1169 . Η διαδικασία της καύσης επί των τεθραυσμένων και αλγούντων εφαρμόζεται και από τον Γαληνό με πύρωση ενός 1166 Ἱπποκράτους Περὶ ἰητροῦ (VI.212,18-21 Littré). 1167 Mylonas & Tzerbos 2006: 129-134. 1168 Dean-Jones 2010: 1-15. 1169 Ἱπποκράτους Περὶ παθῶν (VI. 212,18 –21 Littré). 249