Page 51 - dimkoutroumpas
P. 51
    ΔΙΟΚΛΗΣ Ο ΚΑΡΥΣΤΙΟΣ O Διοκλής γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας, ήταν γιός του ιατρού Αρχίδαμου ή Ακρίδα, μαθητής του Αριστοτέλη και έδρασε στις αρχές του 4 αι. ου π.Χ. Αποτελεί έναν από τους κυριότερους εκπροσώπους της Δογματικής Σχολής, δηλαδή των ιατρών οι οποίοι υποστήριζαν, ή θεωρούνταν ότι ακολουθούσαν πιστά τις διδασκαλίες του Ιπποκράτη. Κατέχει μια εξέχουσα θέση στην ιστορία της ιατρικής και του αποδίδεται από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο ο χαρακτηρισμός ως ο νεώτερος Ιπποκράτης 163 . Η άποψη αυτή δεν αποτέλεσε απλώς μια προσωπική εκτίμηση του Πλίνιου, καθώς, σύμφωνα με τον Ανώνυμο των Βρυξελλών, οι Αθηναίοι εκτιμούσαν τις ιατρικές του ικανότητες σε τέτοιο βαθμό, ώστε τον αποκαλούσαν νεότερο Ιπποκράτη: Diocles, sectator Hippocratis, quem Athenienses iuniorem Hippocratem uocauerunt. 164 [Ο Διοκλής, οπαδός του Ιπποκράτη, τον οποίο οι Αθηναίοι αποκαλούσαν «ο νεώτερος Ιπποκράτης».] Όπως και για τη ζωή του, έτσι και για τα συγγράμματά του λίγα είναι γνωστά. Έγραψε μεγάλο αριθμό έργων με κύριο χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για τις πρώτες ιατρικές πραγματείες στην αττική διάλεκτο και όχι στην ιωνική διάλεκτο της Ιπποκρατικής Συλλογής 165 . Από τους περίπου 20 τίτλους έργων του, επιβιώνει ένας περιορισμένος αριθμός αποσπασμάτων, τα οποία δεν ξεπερνούν τα 234. Πρόκειται για μικρά χωρία που έχουν διασωθεί σε αρχαία ελληνικά, λατινικά, και αραβικά κείμενα αρχαίων συγγραφέων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ο Γαληνός, ο Ορειβάσιος, ο Πλίνιος, ο Κέλσος κ.α. 166 Από τους τίτλους των πραγματειών του ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το Περὶ ἀνατομῆς, το οποίο σύμφωνα τον Γαληνό αποτελεί το παλαιότερο ελληνικό ατομικό έργο 167 . Επίσης εξαιρετικής σημασίας είναι και τα φαρμακολογικά έργα του Διοκλέους με σπουδαιότερο όλων το Ῥιζοτομικόν. Κατά τον Wellmann                                                              163 Gaius Plinius Secundus, Naturalis Historia 26.6.10-11. 164 Anonymus Bruxellensis, De semine 2 (209,9-10 Wellmann). 165 Wilamowitz-Moellendorff 1909:172-175. 166 Van der Eijk 2001. 167 Γαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων (IΙ. 880,3 – 5 Kühn).
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56