Page 48 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  τομέων και των γομφίων αναφέρει και τη συμβολή τους στη διαδικασία της πέψης των τροφών. Οι τομείς χρησιμεύουν ἵνα διαιρῶσι την τροφή ενώ οι γομφίοι ἵνα λεαίνωσιν 154,155,156 . Τα δόντια, όπως και άλλα όργανα, παραδείγματος χάρη νύχια, οπλές, κέρατα, ράμφη, αποτελούν όπλα για την άμυνα και την προστασία τους. Βέβαια σε μερικά ζώα όπως τα λεγόμενα καρχαρόδοντα ή όσα φέρουν χαυλιόδοντες τα δόντια χρησιμεύουν και σαν μέσο επίθεσης. Σε αυτό συμβάλλει η γεώδης και στερεή φύση των δοντιών, η οποία καθιστά τα δόντια ικανά να αξιοποιηθούν και ως όπλα εναντίον των θηραμάτων και των εχθρών τους 157 . Τέλος τα δόντια τόσο λόγω σχήματος όσο και λόγω αριθμού συμβάλουν στην παραγωγή του έναρθρου λόγου. Ειδικά τα πρόσθια δόντια εμπλέκονται στην φώνηση των γραμμάτων 158 . Παθολογία Στο πεδίο της Παθολογίας, αν εξαιρέσουμε την χρήση της οδοντάγρας η οποία εξετάζεται κατά την τεχνική εξαγωγής, τα στοιχεία που παρέχει η Αριστοτελική Συλλογή είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Έτσι προκαλεί εντύπωση η απουσία αναφοράς στα προβλήματα ανατολής των νεογιλών δοντιών τα οποία εμφανίζονταν σχετικά συχνά. Η μόνη αναφορά, η οποία έχει ήδη επισημανθεί ανωτέρω, αφορά την καθυστερημένη επώδυνη ανατολή των σωφρονιστήρων. Στο αμφισβητούμενης γνησιότητας αριστοτελικό έργο Προβλήματα εξετάζεται επιγραμματικά η καταστροφή των σκληρών οδοντικών ιστών από τα σύκα. Ο αριστοτελικός συγγραφέας φαίνεται να υποψιάζεται ότι αιτία της διάβρωσης είναι οι ιδιότητες των καρπών της συκιάς να είναι μαλακά και γλυκά. Πιστεύει ότι κατά τη μάσηση τα σύκα μετατρέπονται σε έναν μαλακό πολτό ο οποίος μπορεί να εισχωρήσει ανάμεσα στα ούλα και εξαιτίας της θερμής κράσης τους να προκαλέσουν σήψη και καταστροφή του δοντιού. Εναλλακτικά, όμως, προτείνει ως αιτιολογία της γοργής καταπόνησης των δοντιών τη μάσηση των σκληρών σπόρων που εμπεριέχουν τα σύκα μέσα στη μάζα τους 159 . Από την εξήγηση που δίδεται για τους λόγους καταστροφής των δοντιών δεν προκύπτει ότι υπάρχει οποιαδήποτε συσχέτιση με την οδοντική τερηδόνα. Ο 154 Ἀριστοτέλους, Φυσικῆς ἀκροάσεως [Φυσικὰ], (198b, 24 – 26). 155 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων μορίων, (661b, 3 – 6). 156 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων γενέσεως, (788 b, 32 – 33). 157 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων μορίων, (655b, 8 – 11). 158 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων μορίων, (661b, 13 – 15). 159 Ἀριστοτέλους, Προβλήματα, (931 a, 27 – 32). 34