Page 382 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  δοντιών 1563 . Μάλιστα ο Γαληνός αναφέρει ότι επινόησε σιδερένια ρίνη προκειμένου να λειάνει με μεγαλύτερη ταχύτητα προέχοντα περιοδοντικά δόντια 1564 . Το πλέον εκπληκτικό εργαλείο το οποίο δημιούργησε ο Γαληνός είναι ένα λεπτό τρυπάνι για τη διάτρηση της μύλης του δοντιού και την έγχυση στο εσωτερικό του σπόρων υοσκυάμου. Η διάνοιξη του δοντιού πραγματοποιείται όταν όλοι οι προηγούμενοι θεραπευτικοί μέθοδοι αντιμετώπισης του οδοντικού άλγους αποτυγχάνουν 1565 . Ο Γαληνός, ο οποίος είναι ο πρώτος που ανακάλυψε τη νεύρωση των δοντιών, γνώριζε ότι ο οδοντικός πόνος προέρχεται και από το προσφυόμενο νεύρο. Με τη διάνοιξη η αναλγητική φαρμακευτική ουσία φθάνει στον πολφό και άρα επιδρά άμεσα στο νεύρο καταπραΰνοντας τον πόνο. Τόσο το τρυπάνι το οποίο δημιούργησε όσο πολύ περισσότερο η όλη τεχνική που επινόησε και εφάρμοσε αποτελεί κορυφαίο σταθμό της αρχαίας Ελληνικής Οδοντιατρικής και ιδιαίτερα της Οδοντικής Χειρουργικής. Ωστόσο, εκτός από τα εργαλεία τα οποία αναφέρονται αποσπασματικά στην αρχαία ελληνική γραμματεία έχουν βρεθεί χειρουργικά εργαλεία με οδοντιατρική χρήση. Στον ελλαδικό χώρο μέχρι σήμερα είναι γνωστή η ανακάλυψη τριών οδονταγρών (Κάλλιον, Δίον και Πύδνα). Κατά τον G.M. Longfield – Jones υπάρχουν τρεις συλλογές οδοντιατρικών εργαλείων στον ευρωπαϊκό χώρο, οι οποίες χρονολογούνται στη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο. Η πρώτη βρίσκεται στο Medizinhistorisches Museum στο Ingolstadt της Βαυαρίας και αποτελείται από 26 οδοντιατρικά εργαλεία, η δεύτερη στο Privatbesitz Coldeck της Βρέμης αποτελούμενη από 18 εργαλεία και η τρίτη συλλογή φυλάσσεται στο Ashmolean Museum του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ανήκει στη συλλογή New Milton και περιλαμβάνει 10 ασημένια οδοντιατρικά εργαλεία. Η τελευταία μελετήθηκε από τον Longfield – Jones ο οποίος υποστηρίζει ότι πρόκειται για αμιγώς οδοντιατρικά εργαλεία. Αυτά αγοράσθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 από την Κωνσταντινούπολη και πιστεύεται ότι προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της Μ. Ασίας. Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθός τους, ο Longfield – Jones θεωρεί ότι κάποια από αυτά χρησιμοποιούνταν για τη διάνοιξη αποστημάτων, απόξεση ούλων, αλλά και σε θεραπευτικές τεχνικές οδοντικής χειρουργικής για την αντιμετώπιση οδοντικών προβλημάτων. Ο Longfield – Jones δικαιολογεί την απουσία οδοντάγρας με το αιτιολογικό ότι οι ιατροί προτιμούσαν να χαλαρώσουν το προς εξαγωγή δόντι και στη συνέχεια να το εξαγάγουν με τα δάκτυλα 1566 . Πιθανότερο θα πρέπει να 1563 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 848, 13 – 16 Kühn). 1564 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 871, 16 – 873, 3 Kühn). 1565 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 863, 15 – 864, 1 Kühn). 1566 Longfield – Jones 1984: 42 – 48. 368