Page 381 - dimkoutroumpas

 Οδοντίατροι στην Αρχαιότητα  του Γαληνού καταγράφονται θεραπευτικές αγωγές για την αντιμετώπιση οδοντικών και στοματικών παθολογικών καταστάσεων αντίστοιχα. Ταυτόχρονα γίνεται αναφορά στην συνεισφορά άλλων 22 κορυφαίων ιατρικών προσωπικοτήτων της αρχαιότητας οι οποίες ασχολήθηκαν συστηματικά με οδοντικά και στοματικά ζητήματα. Σε καθημερινή βάση ο αρχαίος οδοντίατρος να συμβουλευόταν πιο πρακτικά φαρμακολογικά εγχειρίδια όπως το νόθο έργο του Διοσκουρίδη Περὶ ἁπλῶν φαρμάκων (γνωστό και ως Εὐπόριστα ή Περὶ εὐπορίστων) ή άλλα με παρόμοια δομή, όπου τα συνιστώμενα φάρμακα καταγράφονταν ανάλογα με το είδος της πάθησης του δοντιού ή της στοματικής κοιλότητας 1558 . Εκτός όμως από τις φαρμακευτικές αγωγές ο αρχαίος οδοντίατρος είχε στη φαρέτρα του και μια σειρά από εργαλεία με τα οποία επενέβαινε χειρουργικά, όταν απαιτούνταν, και αφού πρώτα είχε εξαντλήσει κάθε άλλο πιθανό μέσο θεραπείας. Ο αρχαίος οδοντίατρος όφειλε να υπακούει και να εφαρμόζει πιστά την ιπποκρατική αρχή: Ὁκόσα φάρμακα οὐκ ἰῆται, σίδηρος ἰῆται· ὄσα σίδηρος οὐκ ἰῆται πῦρ ἰῆται· ὄσα δὲ πῦρ οὐκ ἰῆται, ταῦτα χρὴ νομίζειν ἀνίατα 1559 . [Όσα νοσήματα δεν θεραπεύονται με τα φάρμακα, θεραπεύονται με τις εγχειρήσεις· όσα δεν θεραπεύονται με τις εγχειρήσεις, θεραπεύονται με τις καυτηριάσεις· όσα, τέλος, δεν θεραπεύονται με τις καυτηριάσεις, πρέπει αναγκαστικά να θεωρούνται ανίατα.] Όταν πλέον τα φάρμακα δεν μπορούσαν να θεραπεύσουν μια οδοντική πάθηση τότε ο οδοντίατρος είτε θα καυτηρίαζε το δόντι με καυτήριον είτε θα προχωρούσε σε εξαγωγή με τη χρήση οδοντάγρας. Η χρήση της οδοντάγρας, όπως έχει ήδη αναφερθεί 1560 , ήταν το έσχατο μέσον, όταν και ο καυτηριασμός είχε ήδη αποτύχει. Το καυτήριον αποτελεί ένα σιδερένιο χειρουργικό εργαλείο το οποίο αφού πυρακτωνόταν εφαρμοζόταν στο σπασμένο δόντι που πονούσε 1561 . Ο Γαληνός αναφέρει και άλλα όργανα, όπως το περιχαρακτήριον, τη ῥίνη και το πιο σημαντικό από όλα, ένα μικρό τρυπάνι για τη διάτρηση των δοντιών. Το περιχαρακτήριον είχε ως κύρια λειτουργία την περιχάραξη του περιοδοντικού ιστού, ώστε να αποκολληθούν τα ούλα από τα δόντια και να είναι ευκολότερη η εξαγωγή των δοντιών 1562 . Η ῥίνη χρησίμευε για τη λείανση προεξοχών των 1558 Βλ. σχ. Διοσκουρίδη. 1559 Ἱπποκράτους, Ἀφορισμοὶ, (IV. 608, 1 – 3 Littré). 1560 Βλ. σχ. ενότητα «Η εξαγωγή δοντιών στον Αρχαίο Κόσμο: οδοντάγρες, φάρμακα και τεχνικές». 1561 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 861, 16 – 17 Kühn). 1562 Γαληνοῦ, Περὶ εὐπορίστων (XIΙ. 431, 17 Kühn). 367