Page 380 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  όπως κοχλιάρια, οδοντογλυφίδες, σπάτουλες κ.α. Γενικά πιστεύεται ότι πρόκειται για εργαλεία και αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούνταν εκτός από οδοντιάτρους κυρίως από φαρμακοποιούς. Όλα αυτά τα στοιχεία οδηγούν στην υπόθεση ότι ενδεχομένως η κοσμητική και η φαρμακευτική να ασκούνταν μαζί με την οδοντιατρική σε αυτό τον χώρο 1556 . Από τη μελέτη των ανακαλυφθέντων δοντιών είναι βέβαιο ότι η εξαγωγή τους πραγματοποιήθηκε από εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό. Αν σε αυτό προστεθεί ότι τα φιαλίδια έφερα ίχνη φαρμάκων τότε θα πρέπει θα θεωρήσουμε ότι σε αυτό το είδος χώρων υγείας – οδοντιατρείων παρέχονταν και θεραπευτικές αγωγές για την αντιμετώπιση οδοντοστοματολογικών παθήσεων και δεν περιορίζονταν αποκλειστικά στην εξαγωγή δοντιών. Εξάλλου η ιατρική και οδοντιατρική γνώση που συσσωρεύτηκε από την εποχή του Ιπποκράτη μέχρι και την ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο ήταν εκτενέστατη και σχετικά εύκολα προσβάσιμη όχι μόνο για τους ειδικούς της ιατρικής αλλά και για το ευρύτερο εγγράμματο ρωμαϊκό κοινό. Άρα, ένας οδοντίατρος της περιόδου, ακόμα και εγγράμματος εμπειρικός, μπορούσε να είναι εφοδιασμένος με την απαραίτητη θεωρητική γνώση για την άσκηση του επαγγέλματός του. Ειδικά στη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια, λόγω του ανεπτυγμένου εμπορίου φαρμακευτικών υλών, ένας οδοντίατρος ή ιατρός μπορούσε να έχει πρόσβαση σε κάθε είδους βότανο ή επιμέρους συστατικό και της πιο πολύπλοκης φαρμακευτικής συνταγής 1557 . Έτσι ένας οδοντίατρος ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει φάρμακα τα οποία λαμβάνονταν ως διακλύσματα, ενστάγματα, επιθέματα, επισπάσματα, έμπλαστρα ή καταπλάσματα, επιχρίσματα ή επαλείψεις, διαμασήματα, αναγαργαρίσματα, υποθυμιάματα, πυρίαι ή πυριάματα, ωτέγχυτα και ρινέγχυτα, αλλά και καύσεις. Τα κατάλληλα φάρμακα ο οδοντίατρος τα επέλεγε ανάλογα με την περίπτωση που όφειλε να θεραπεύσει, συμβουλευόμενος βιβλία, όπως το Περὶ ὕλης ἰατρικῆς του Διοσκουρίδη, γαληνικά έργα όπως το Περὶ κράσεως καὶ δυνάμεως τῶν ἁπλῶν φαρμάκων και ειδικά από το βιβλίο Ε΄ έως και το βιβλίο Λ΄ στα οποία ο Γαληνός καταγράφει με αλφαβητική σειρά απλές ουσίες με φαρμακευτική άρα και οδοντιατρική χρήση. Πιθανότερο είναι ο αρχαίος οδοντίατρος να μελετούσε συγκεκριμένα τμήματα έργων φαρμακολόγων ιατρών, αφού όλοι ασχολήθηκαν συστηματικά με τις παθήσεις των δοντιών και της στοματικής κοιλότητας Για παράδειγμα στα βιβλία Ε΄ και Ζ΄ του Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους 1556 Ginge 1989: 34 – 37. 1557 Nutton 1985: 138–145. 366