Page 379 - dimkoutroumpas

 Οδοντίατροι στην Αρχαιότητα  κατανομή μεταξύ των τόξων (άνω και κάτω). Όλα τα δόντια είχαν εκτεταμένες ρωγμές και ατελή κατάγματα στην αδαμαντίνη, οδοντίνη και οστεΐνη, λόγω της συστολής από την αφυδάτωσή τους. Όλα τα δόντια εκτός από δυο είχαν βαθιές τερηδονικές κοιλότητες στρογγυλού σχήματος, οι περισσότερες από τις οποίες εκτίνονταν κοντά ή και μέσα στον πολφικό θάλαμο. Οι περισσότερες βλάβες (n=74) εντοπίζονταν στις όμορες επιφάνειες και σε 43 περιπτώσεις οι βλάβες περιελάμβαναν επίσης ή εντοπίζονταν στην μασητική επιφάνεια. Από τις 74 όμορες βλάβες οι 28 εκτείνονταν ή είχαν την αφετηρία τους στην επιφάνεια της ρίζας. Όταν εξετάσθηκαν σε στερεομικροσκόπιο δεν υπήρχαν εμφανή σημεία μηχανικής απόξεσης ή τροχίσματος, όμως σε αρκετούς από τους γομφίους υπήρχαν σαφή επιφανειακά οριζόντια ίχνη εργαλείου στην όμορη περιοχή τα οποία προφανώς έγιναν από μοχλούς που χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγωγή. Τα περισσότερα δόντια παρουσίαζαν σημαντική έως εκτεταμένη μασητική αποτριβή με συχνή αποκάλυψη της οδοντίνης της μύλης αντίστοιχα με τις κορυφές των φυμάτων. Παρά την εκτεταμένη καταστροφή της οδοντικής δομής από την τερηδόνα είναι αξιοσημείωτο ότι τα δόντια αυτά είχαν εξαχθεί χωρίς εμφανή κατάγματα. Σε 20% των δοντιών καταγράφηκαν μικρά κατάγματα των κεκαμμένων ακροριζίων. Μικρές ποσότητες τρυγίας καταγράφηκαν σε μερικές περιπτώσεις κυρίως κοντά στην ένωση αδαμαντίνης οστέινης. Μόνο σε τρεις περιπτώσεις γομφίων παρατηρήθηκαν τέτοιες εναποθέσεις στο μέσο της επιφάνειας των άπω ριζών. Σε έναν τρίτο άνω γομφίο μέρος του παρειακού πετάλου της φατνιακής ακρολοφίας ήταν ακόμα προσκολλημένο στις ρίζες 1555 . Σε ό,τι αφορά τον χώρο που ανευρέθηκαν τα δόντια φαίνεται ότι δεν λειτουργούσε αμιγώς για την άσκηση της οδοντιατρικής, καθώς βρέθηκαν 13.000 θραύσματα κεραμικών σκευών και μεγάλος αριθμός κομματιών γυαλιού. Πριν προχωρήσουμε στην αξιολόγηση των θραυσμάτων θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο ήταν η ανεύρεση νομισμάτων, η κοπή των οποίων ανάγεται στην περίοδο της δυναστείας των Φλαβίων και του αυτοκράτορα Τραϊανού. Επομένως η λειτουργία του πρώιμου οδοντιατρείου χρονολογείται περίπου μεταξύ των ετών 50 έως 100 μ.Χ. Τα προαναφερθέντα θραύσματα κεραμικών και κομμάτια γυαλιού αντιστοιχούσαν σε μικρά γυάλινα φιαλίδια, κεραμικά κανατάκια, κύπελλα, τα οποία έφεραν ίχνη καλλυντικών, όπως χρωστικών (πορφυρά, μπλε και κίτρινη), φαρμάκων και αρωμάτων. Επίσης, βρέθηκαν μικροεργαλεία από ελεφαντόδοντο 1555 Fejerskov 2012:467– 473. 365