Page 387 - dimkoutroumpas

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η Αρχαία Ελληνική Οδοντιατρική εγκολπώνεται στην Ιατρική και αναπτύσσεται παράλληλα με αυτή και όχι ως αυτόνομη επιστήμη. Η απαρχή της διαπραγμάτευσης των οδοντιατρικών και στοματολογικών ζητημάτων σε ιατρικά κείμενα εντοπίζεται στην Ιπποκρατική Συλλογή. Όμως, αυτά τα οδοντιατρικής φύσεως έργα με τον κύριο όγκο οδοντιατρικών γνώσεων είναι αμφισβητούμενης γνησιότητας. Ειδικά στο Περὶ Ὀδοντοφυΐης, ο τίτλος δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο των 32 αφορισμών που το αποτελούν και πιθανότατα αποτελεί προϊόν συγγραφής των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων. Εντούτοις με τα ιπποκρατικά κείμενα θεμελιώνεται η οδοντιατρική ως ιδιαίτερος θεραπευτικός κλάδος. Χάρη στην ιπποκρατική διδασκαλία η οδοντιατρική απέρριψε κάθε υπερβατικό στοιχείο και θεμελιώθηκε στις στέρεες βάσει του ορθολογισμού και της παρατήρησης. Από την εποχή του Ιπποκράτη (5 αι. π.Χ.) έως και τη ρωμαϊκή ος αυτοκρατορική περίοδο η αρχαία ελληνική οδοντιατρική αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς φθάνοντας στο απόγειό της με τον Γαληνό της Περγάμου (2 αι. μ.Χ.). Ειδικά τους δύο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες η πρόοδος ος η οποία συντελείται στην αρχαία οδοντιατρική μπορεί να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον ως εκρηκτική. Έως σήμερα έχουν διασωθεί, κυρίως μέσω της Γαληνικής Συλλογής, αποσπάσματα οδοντοστοματολογικών ζητημάτων από 28 ιατρούς. Πρόκειται για τις κορυφαίες προσωπικότητες της αρχαίας ελληνικής ιατρικής, γεγονός το οποίο φανερώνει τη μεγάλη σημασία που έδιδαν στις παθήσεις της στοματικής κοιλότητας και του οδοντικού φραγμού. Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε τη συνεισφορά του Αριστοτέλη, ο οποίος επηρέασε καταλυτικά την οδοντιατρική θεωρία, αλλά και του λεξικογράφου Ιούλιου Πολυδεύκη. Μέσα στο λεξικογραφικό έργο Ὀνομαστικόν καταγράφεται ένας εκπληκτικά μεγάλος αριθμός λημμάτων σε οδοντοστοματολογικά ζητήματα, γεγονός το