Page 365 - dimkoutroumpas

 Οδοντιατρικοί όροι στο Ὀνομαστικόν του Ιουλίου Πολυδεύκη  Το βέβαιο είναι ότι το Ὀνομαστικόν, αλλά και γενικά το έργο του Πολυδεύκη δεν εκτιμήθηκε από τους συγχρόνους του, όπως επιβεβαιώνεται και από τον Φιλόστρατο. Είναι χαρακτηριστική η αμφιβολία του για το αν θα πρέπει ο Πολυδεύκης να ονομαστεί αμόρφωτος ή μορφωμένος ή ταυτόχρονα αμόρφωτος και μορφωμένος. Η κριτική του εστιάζεται στο ύφος των ρητορικών του λόγων και κυρίως στη χρήση της Αττικής διαλέκτου για την οποία ο Φιλόστρατος θεωρεί ότι ο Πολυδεύκης δεν είχε να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο 1526 . Το τελειωτικό χτύπημα του Φιλοστράτου έρχεται στην ακροτελεύτια πρόταση: ο μορφωμένος – αμόρφωτος κάτοχος της ρητορικής έδρας Αθηνών απέκτησε ένα παιδί, το οποίο ήταν αμόρφωτο 1527 και προφανώς η ανεπαρκής μόρφωση του Πολυδεύκη επηρέασε την ικανότητα του ως πατέρα - δασκάλου, να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις παιδευτικές υποχρεώσεις του έναντι γιού του 1528 . Τέλος σφοδρότερη αλλά και ιδιοτελής ήταν η κριτική του Φρυνίχου 1529 του Αράβιου (ή Βιθυνού), ο οποίος τον κατηγορούσε ότι το Ὀνομαστικόν δεν περιείχε λήμματα γνήσια της αττικής διαλέκτου, αλλά ήταν ανάμεικτο με στοιχεία προερχόμενα από τον Όμηρο, τον Ησίοδο και την αιολική διάλεκτο. Συμπεράσματα Θα ήταν όμως υπερβολή να δεχθούμε όλες αυτές τις κατηγορίες. Σε κάθε περίπτωση το Ὀνομαστικόν αποτελεί λεξικογραφικό και γενικότερα εγκυκλοπαιδικό θησαυρό που δεν σταμάτησε να είναι χρήσιμο μέχρι τη νεότερη εποχή. Μπορεί οι δυτικοί λόγιοι να «ανακάλυψαν» και να ενδιαφέρθηκαν για αυτό μετά τον 15 αι. μ.Χ., ωστόσο η χρησιμότητα της μελέτης του είναι διαχρονική, ο ιδιαίτερα στην ορολογία της ανατομίας, εφόσον από αυτό το έργο οι ανατόμοι του 16 αιώνα συχνά αντλούσαν λήμματα για να αντικαταστήσουν τους αραβικούς ου ανατομικούς όρους 1530 . Αναντίρρητα ο Πολυδεύκης αποτέλεσε πηγή ανατομικών όρων οι οποίοι βρίσκονται σε χρήση μέχρι και σήμερα. Όμοια, η σύγχρονη 1526 Φλαβίου Φιλοστράτου, Βίοι Σοφιστῶν (593. 92, 6 – 12 Kayser). 1527 Φλαβίου Φιλοστράτου, Βίοι Σοφιστῶν (593. 93, 22 – 23 Kayser). 1528 Cribiore, R., “Lucian, Libanius, and the Short Road to Rhetoric”, GRBS 47, 2007: 71 – 86. 1529 Ο Φρύνιχος ήταν άκαμπτος αττικιστής και αντίπαλος του Πολυδεύκη στον αγώνα για την κατάληψη της ρητορική έδρα της Αθήνας. Προσδοκώντας να κερδίσει την πολυπόθητη προαγωγή αφιέρωσε το έργο του Ἀττικιστής ή Ἐκλογὴ ἀττικῶν ῥημάτων καὶ ὀνομάτων, στον Attidius Cornelianus ανώτατο αξιωματούχο που έφερε τον τίτλο του αυτοκρατορικού γραμματέα ab epistulis graecis. Φαίνεται ότι η προσπάθεια δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και στη συνέχεια αφιέρωσε το έργο του Σοφιστικὴ παρασκευὴ στον ίδιο τον αυτοκράτορα Κόμμοδο. Ωστόσο η έδρα δίδεται τελικά στον Πολυδεύκη. Έτσι ο Φρύνιχος έγινε σφοδρός πολέμιος του Πολυδεύκη ασκώντας του σκληρή κριτική, γεγονός που ανάγκασε τον Πολυδεύκη να ανταπαντήσει στο 10 βιβλίο του Ὀνομαστικοῦ ο παραθέτοντας και χωρία από αρχαίους συγγραφείς. Βλ. Zecchini, 2007: 17-26. 1530 Singer 1959:1-7. 351