Page 257 - dimkoutroumpas

 Η εξαγωγή δοντιών στον Αρχαίο Κόσμο  Παρόμοιες αντιλήψεις μάς παραδίδονται και από τη λατινική ιατρική εργογραφία, όπως για παράδειγμα από τον Καίλιο Αυρηλιανό (5 αιώνα μ.Χ.), ο ο οποίος στο έργο του De morbis acutis et chronicis αποκαλύπτει ότι στην εποχή του υπήρχαν γιατροί που δίσταζαν να αφαιρέσουν δόντια ακόμα και αν υπήρχε ιδιαίτερα έντονο άλγος και κάθε άλλη θεραπεία είχε ήδη αποτύχει 1138 . Ο Αύλος Κορνήλιος Κέλσος στο έργο του De medicina, το οποίο περιέχει την πληρέστερη περιγραφή τόσο της διαδικασίας εκρίζωσης δοντιού όσο και των πιθανών επιπλοκών που είναι δυνατόν να παρατηρηθούν, είναι επιφυλακτικός στη χρήση της οδοντάγρας. Συμφωνώντας με τους υπόλοιπους ιατρούς θεωρεί ότι η εξαγωγή ενός δοντιού πρέπει να πραγματοποιείται σε δυο περιπτώσεις: α) όταν τα κλασικά φαρμακευτικά σκευάσματα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του οδοντικού άλγους αποτυγχάνουν και οποιοδήποτε άλλο θεραπευτικό σχήμα δεν μπορεί να επιφέρει ανακούφιση του ασθενούς 1139 και β) στα παιδιά, κατά την ανατολή της μόνιμης οδοντοφυΐας, όταν ένα νεογιλό δόντι δεν έχει αποπέσει, ενώ έχει ήδη αρχίσει η ανατολή του αντίστοιχου μονίμου 1140 . Στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο Σκριβώνιος Λάργος (1 αιώνα μ.Χ.), ο οποίος ος στο φαρμακολογικό του έργο Compositiones Medicamentorum αφιερώνει ένα αξιοσημείωτα μεγάλο κεφάλαιο υπό τον τίτλο Ad dentium dolorem σε φαρμακευτικά σκευάσματα που σχετίζονται με παθήσεις του στόματος και των δοντιών. Σε αυτό το κεφάλαιο ο Σκριβώνιος Λάργος φαίνεται να μη συμφωνεί με την άποψη ορισμένων ιατρών της εποχής του ότι θεραπεία για τον πόνο στα δόντια είναι η οδοντάγρα και ισχυρίζεται ότι πολλά άλλα έχουν φανεί ωφέλιμα. Πιστεύει ότι υπάρχουν ουσίες με φαρμακευτική δράση οι οποίες ανακουφίζουν το οδοντικό άλγος σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι πλέον απαραίτητη η εξαγωγή του δοντιού. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται με πλύσεις, μάσημα, εξαχνισμό ή απλώς επίθεσή τους στην περιοχή που αλγεί 1141 . Δακτυλική εξαγωγή δοντιών Στην περίπτωση που αποτύγχανε η συντηρητική θεραπεία αντιμετώπισης του οδοντικού προβλήματος, υπήρχε προτίμηση στις θεραπευτικές τεχνικές οι οποίες προέκριναν την αφαίρεση του δοντιού με το χέρι παρά με την οδοντάγρα. Η εξαγωγή με τη βοήθεια δακτύλων αποτελούσε μια πολύ συνηθισμένη πρακτική σε 1138 Caelius Aurelianus 1950: 619. 1139 Celsus 1938: 368. 1140 Celsus 1938: 370. 1141 Scribonii Largi 1887:24-25. 243