Page 249 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Γαληνό  παθήσεις της οδοντοστοματολογικής κοιλότητας 1112 . Τέλος, η ρίγανη διαθέτει θερμαντική και λεπτυντική δύναμη 1113 . Γενικά η θερμαντική ικανότητα είναι ωφέλιμη για οδοντικές παθήσεις. Πιθανότατα και εδώ χρησιμοποιείται ως αποτριπτικό για τον καθαρισμό των δοντιών, αφού πρώτα έχει ξεραθεί και τριφτεί. Η επόμενη μεγάλη κατηγορία φαρμάκων είναι τα λεγόμενα στοματικά και αναφέρονται σε παθήσεις της στοματικής κοιλότητας. Τα είδη των στοματικών ασθενειών τα οποία αναγνωρίζονται είναι κυρίως φλεγμονές, έλκη όπως άφθες και εσχάρες, εγκαύματα και σήψεις του βλεννογόνου. Με τον όρο φλεγμονή χαρακτηρίζεται η τοπική συγκέντρωση θερμού αίματος 1114 . Οι άφθες είναι αβαθή έλκη που μπορεί να παρατηρηθούν στο στόμα με αίσθημα καύσου 1115 . Οι εσχάρες είναι έλκη επικαλυπτόμενα από νεκρωτικό ιστό. Όλα αυτά τα σύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματα καταγράφονται στο Ζ΄ βιβλίο του Γαληνού και θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σε αυτή την ομάδα των φαρμάκων συγκαταλέγονται και οι φλεγμονές της σταφυλής και των αμυγδαλών. Πρόκειται για φάρμακα τα οποία, αν και δεν συγκαταλέγονται στο στενό φάσμα της οδοντιατρικής, εντούτοις έπονται της στοματικής κοιλότητας στη καταγραφή κατά το πρότυπο του “a capite ad calcem”. Οι φαρμακευτικές συνταγές της στοματικής κοιλότητας με πραγματικό οδοντιατρικό ενδιαφέρον υπολογίζονται περίπου σε 122. Τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν τα σύνθετα φάρμακα για τις άφθες της στοματικής κοιλότητας. Πρόκειται για περίπου 76 σύνθετα φάρμακα, τα οποία αποτελούν το 62,3% των στοματικών φαρμάκων συνολικά. Ο μεγάλος όγκος θα πρέπει να αποδοθεί στην έλλειψη διαφοροδιάγνωσης των ποικίλων νοσολογικών καταστάσεων που δηλώνονται ως άφθες. Προφανώς με τον όρο άφθα δεν αναφέρονταν αυστηρά και μόνο στη νόσο που σήμερα χαρακτηρίζουμε με τον όρο αυτό. Αλλά ως άφθα θα πρέπει να θεωρούσαν κάθε επιφανειακό έλκος του βλεννογόνου της στοματικής κοιλότητας. Ουσιαστικά, μελετώντας και τα υπόλοιπα φάρμακα της στοματικής κοιλότητας, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αυτά δεν προέβαιναν σε ειδικές διαγνώσεις άρα και αντίστοιχες παθήσεις, αλλά ουσιαστικά διέκριναν δύο μεγάλες κατηγορίες τα έλκη και τις φλεγμονές. Η προσπάθεια διερεύνησης των φαρμακευτικών συνταγών τις οποίες πιθανώς να χρησιμοποιούσε ο ίδιος ο Γαληνός είναι ιδιαίτερα δύσκολη προσπάθεια. 1112 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (V. 50, 4 – 11 Wellmann). 1113 Γαληνοῦ, Περὶ κράσεως καὶ δυνάμεως τῶν ἁπλῶν φαρμάκων (ΧΙΙ. 91, 9 – 14 Kühn). 1114 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 896, 2 – 3 Kühn). 1115 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 988, 5 – 7 Kühn). 235