Page 244 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  κυρίως στην λανθασμένη οργάνωση που ακολουθούσε και τις σοβαρές ελλείψεις τις οποίες παρουσίαζε η πρώιμη πραγματεία του για τα απλά φάρμακα. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις ο Γαληνός εφάρμοσε την προσφιλή τακτική του επικαλούμενος, τον θεό Ασκληπιό και διάσημους φαρμακολόγους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καταγράφει σχολαστικά τα ονόματα των συγγραφέων από τους οποίους δανείζεται συνταγές φαρμάκων και οι οποίοι αποτελούν αδιαμφισβήτητους εγγυητές της αποτελεσματικότητας των συνταγών που παραθέτει 1080 . Ταυτόχρονα, όμως, ο Γαληνός εισάγει στα φαρμακολογικά έργα του σύνθετα φάρμακα κατά τρόπο μάλλον άκριτο 1081 , γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι δεν πρέπει να γνώριζε σε βάθος όλα όσα καταγράφει, αλλά πιθανότατα να χρησιμοποιούσε κάποια από αυτά. Έχει ήδη αναφερθεί η περίπτωση όπου η ίδια φαρμακευτική συνταγή αποδίδεται από τον Γαληνό ταυτοχρόνως στον Κράτιππο όσο και στον Ανδρόμαχο 1082 . Όμοια εντοπίζεται φαρμακευτική συνταγή για τις άφθες, την πατρότητα της οποίας αποδίδει ταυτόχρονα στον Στατίλιο Κρίτωνα 1083 και στον Απολλώνιο τον Ηροφίλειο 1084 . Είναι πραγματικά δύσκολο να αποφανθεί κανείς ποιες φαρμακοθεραπείες χρησιμοποιούσε ο Γαληνός. Οι ενδείξεις που παρέχει στον αναγνώστη είναι εμφανώς περιορισμένες. Σε εξαιρετικά ελάχιστες περιπτώσεις χρησιμοποιεί το ρήμα χρῶμαι ή την προσωπική αντωνυμία ἐγὼ. Όμως και σε αυτές δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι το πρώτο πρόσωπο αναφέρεται στον ίδιο ή είναι αναφορά της ιατρικής προσωπικότητας από την οποία αντλεί συχνά τις φαρμακευτικές συνταγές και παραθέτει στα έργα του 1085 . Σε πέντε σύνθετα φάρμακα για οδοντικές παθήσεις και σε μόλις τρία σύνθετα φάρμακα για παθήσεις της στοματικής κοιλότητας χρησιμοποιούσε το ρήμα χρώμαι και μόλις μια φορά μνημονεύεται η αντωνυμία ἐγὼ σε συνταγή του Αφρόδα 1086 . Ωστόσο είναι μάλλον απίθανο να αξιοποιούσε μόνο αυτές. Διότι είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι από τις 140 φαρμακευτικές αγωγές ενάντια στον οδοντικό πόνο συνιστούσε εκτός από τη συνταγή του Αφρόδα μόνο μια και αυτή να χαρακτηρίζεται ως μυλική. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφάρμοζε σε όλες τις μορφές οδοντικού πόνου μόνο δύο σύνθετα φάρμακα εκ των οποίων το ένα 1080 Jacques 1997: 110. 1081 Κουτρούμπας 2010: 98. 1082 Βλ. Κράτιππο σελ. 53 – 54. 1083 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 992, 2 – 4 Kühn). 1084 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 996, 3 – 5 Kühn). 1085 Totelin 2012: 309. 1086 Βλ. Αφρόδα σελ. 101. 230