Page 250 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Η έλλειψη άλλων στοιχείων μας υποχρεώνει να εξετάσουμε τη χρήση του ρήματος χρῶμαι αλλά και της προσωπικής αντωνυμίας ἐγώ. Οι αναφορές είναι εξαιρετικά περιορισμένες και κατά τρόπο εκπληκτικό όλες αναφέρονται σε φαρμακευτικές συνταγές του Ανδρόμαχου. Για παράδειγμα, στον τίτλο της φαρμακευτικής συνταγής η οποία αποδίδεται στον Ανδρόμαχο, ο Γαληνός δηλώνει εξ αρχής: ᾿Ανδρομάχου στοματικὸν διὰ γλεύκους, ᾧ χρῶμαι 1116 . Επομένως πρόκειται για σύνθετο φάρμακο επινοήσεως του Ανδρόμαχου που η κύρια δραστική ουσία είναι μούστος και η φαρμακευτική συνταγή χρησιμοποιείται από τον Γαληνό. Η ιδιαίτερη εκτίμηση την οποία τρέφει για τον Ανδρόμαχο είναι φανερή σε όλη την έκταση του Ζ΄ βιβλίου όπου καταγράφονται τα φάρμακα για τις στοματικές παθήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι σ’ αυτό το βιβλίο το όνομα του Ανδρόμαχου μνημονεύεται 28 φορές περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ιατρό. Επομένως είναι σφόδρα πιθανό ο Γαληνός από το σύνολο των περιγραφόμενων σύνθετων φαρμάκων να προτιμούσε για παθήσεις της στοματικής κοιλότητας αυτές του Ανδρόμαχου. Παρόμοια είναι και τα συμπεράσματα τα οποία εξάγουμε εξετάζοντας τη χρήση και της προσωπικής αντωνυμίας ἐγώ. Συνήθως χρησιμοποιείται κατά τη θεωρητική ανάλυση των στοματικών φαρμάκων για να υποδείξει δικές του ενέργειες ή τρόπους παρασκευής χωρίς ωστόσο να σχετίζονται με συγκεκριμένες φαρμακευτικές συνταγές τις οποίες ενδεχομένως χρησιμοποιούσε, παρά μόνο σε μία περίπτωση. Και η συγκεκριμένη προέρχεται από τις φαρμακευτικές συνταγές του Ανδρόμαχου, όπου ο Γαληνός επεξηγεί τον τρόπο με τον οποίο επιθυμούσε να προετοιμάζεται το μέλι πριν εισαχθεί στο τελικό φαρμακευτικό παρασκεύασμα για παθήσεις της στοματικής κοιλότητας 1117 . Ωστόσο, άσχετα με το ποιες φαρμακευτικές συνταγές χρησιμοποιούσε ο ίδιος ο Γαληνός για παθήσεις της στοματικής κοιλότητας, μπορούμε να εξαγάγουμε ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα για τις φαρμακευτικές συνταγές τις οποίες συνέλεξε και ενδεχομένως για τα κριτήρια με τα οποία τις χρησιμοποίησε. Καταρχάς, πρόκειται για σύνθετα φάρμακα τα οποία χαρακτηρίζονται ως στυπτικά τόσο τα ίδια όσο πολύ περισσότερο τα επιμέρους συστατικά από τα οποία συγκροτούνται. Τα επιμέρους συστατικά δεν τοποθετούνται αυθαίρετα, αλλά η χρήση τους υπαγορεύεται από την απαίτηση είτε να είναι στυπτικά είτε να αυξάνουν την αποτελεσματικότητα του σύνθετου φαρμάκου συνολικά. Ειδικά για τα στοματικά 1116 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 932, 14 – 15 Kühn). 1117 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 945, 5 – 947, 4 Kühn). 236