Page 224 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  που επιτρέπει την κίνηση των οστών που συναρμόζονται. Αντίθετα συνάρθρωση είναι η συναρμογή οστών, όπου η κίνησή τους, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της ενώσεως, είναι εξαιρετικά περιορισμένη και διακρίνεται αμυδρά και δύσκολα 999 . Τόσο η διάρθρωση όσο και η συνάρθρωση διακρίνονται περαιτέρω σε επιμέρους είδη αρθρώσεων. Στην προκειμένη περίπτωση ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνάρθρωση καθώς η συναρμογή των δοντιών στα φατνία των γνάθων είναι αυτού του τύπου, αφού φυσιολογικά τα δόντια παρουσιάζουν ελάχιστη κινητικότητα. Η συνάρθρωση διακρίνεται σε τρεις επιμέρους υποκατηγορίες: τη ραφή, τη γόμφωση και την αρμονία. Από αυτές ενδιαφέρον παρουσιάζει η γόμφωσις, η οποία είναι συνάρθρωση με ενσφήνωση, όπως των δοντιών. Δηλαδή οι ρίζες των δοντιών εφαρμόζουν στα φατνία της άνω και κάτω γνάθου, όπως τα καρφιά (γομφία) καρφώνονται σε μια επιφάνεια. Κατ’ αυτό τον τρόπο τα δόντια ενσφηνώνονται στα φατνία 1000 . Δεδομένου ότι η γόμφωση ως συνάρθρωση περιορίζει την κίνηση των δοντιών, αυτού του είδους η άρθρωση, πιστεύει ο Γαληνός πλησιάζει τη σύμφυση. Ωστόσο, αποφεύγει να την χαρακτηρίσει ως σύμφυση, διότι τα δόντια δεν αποτελούν μόνιμες δομές, αλλά ανατέλλουν και αποπίπτουν αὐτομάτως 1001 . Η περιγραφή της οδοντοφυΐας ως μιας αυτόματης μηχανιστικής διαδικασίας αποτελεί και τη μοναδική αναφορά γύρω από το ζήτημα αυτό. Τα δόντια, για να επιτελέσουν την αποστολή τους πρέπει να στηρίζονται και να συγκρατούνται πολύ καλά στη θέση τους. Αυτό επιτυγχάνεται αφενός μεν από τα ίδια τα φατνία και τη γόμφωση γνάθου – δοντιού αφετέρου δε με τις σάρκες που τα περιβάλλουν και οι οποίες ονομάζονται ούλα 1002 . Πρωτίστως όμως επιτυγχάνεται με ισχυρούς συνδέσμους που περιβάλλουν τα φατνία και ιδιαίτερα τη ρίζα του δοντιού 1003 . Ταυτόχρονα οι ισχυροί σύνδεσμοι επιτελούν και μια ακόμα αποστολή: διατηρώντας σταθερές τις ρίζες των δοντιών εντός των φατνίων επιτρέπουν την κατάφυση των νεύρων σε αυτές 1004 . Ο Γαληνός είναι ο πρώτος στην ιστορία της οδοντιατρικής, ο οποίος αναφέρεται στη νεύρωση των δοντιών. Έτσι καταλαμβάνει 999 Γαληνοῦ, Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις (ΙΙ. 734, 17 – 735,11 Kühn). 1000 Γαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων (ΙΙ. 336, 2 – 11 Kühn). 1001 Γαληνοῦ, Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις (ΙΙ. 738, 1 – 6 Kühn). 1002 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 743,17 – 744,1 Kühn). 1003 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ.872,14 –873,13 Kühn). 1004 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ.873,10 – 13 Kühn). 210