Page 226 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Ενδιαφέρον παρουσιάζει το είδος των νεύρων που καταφύονται στις ρίζες των δοντιών, καθώς από το είδος τους θα καθοριστούν και οι λειτουργίες που καλούνται να επιτελέσουν. Υπάρχουν δυο είδη νεύρων 1008 τα σκληρά νεύρα τα οποία είναι υπεύθυνα για την κίνηση, και τα μαλακά που είναι υπεύθυνα για την αίσθηση. Όσα είναι μαλακά δεν είναι καθόλου κινητικά και όσα είναι σκληρά δεν έχουν καθόλου αίσθηση. Τα σκληρά νεύρα εκφύονται όλα από το νωτιαίο μυελό και όλα τα μαλακά νεύρα εκφύονται από τον εγκέφαλο 1009 . Ωστόσο, προκειμένου ο Γαληνός να αιτιολογήσει εκτός από την αισθητική και την κινητική νεύρωση των χειλιών, αναγκάζεται να προτείνει τη λύση της μεταβολής της υφής των νεύρων της τρίτης συζυγίας κατά τη διάρκεια της πορείας τους. Έτσι, λοιπόν, η τρίτη συζυγία των νεύρων, η οποία εκφυόμενη από τον εγκέφαλο θα έπρεπε να είναι αμιγώς αισθητική, διατρέχοντας την κάτω γνάθο εξέρχεται στην περιοχή των κυνοδόντων όπου μετατρέπεται και σε κινητική 1010 , ώστε να δικαιολογηθεί η αίσθηση και συγχρόνως η κίνηση των μυών του χείλους από το ίδιο νεύρο. Άσχετα από τους θεωρητικούς ακροβατισμούς που αναγκάζεται να πραγματοποιήσει ο Γαληνός, ώστε να αντιπαρέλθει πρακτικά ζητήματα, το βέβαιο είναι ότι αναγνωρίζει τη νεύρωση των δοντιών. Δηλαδή όλα τα δόντια 1011 είναι εφοδιασμένα με μαλακά νεύρα τα οποία προέρχονται από τον εγκέφαλο και η νεύρωσή του, επιτρέπει σε αυτά να έχουν σαφή αίσθηση 1012 . Συμπερασματικά, όλα τα δόντια και τα ούλα νευρώνονται από κλάδους της τρίτης συζυγίας νεύρων. Τόσο στην άνω όσο και στην κάτω γνάθο υπάρχουν τρήματα διαμέσου των οποίων περνούν μεγάλες αποσχίσεις των νεύρων. Τα νεύρα αυτά πηγάζουν από τον εγκέφαλο και καταφύονται στα δόντια. Στην κάτω γνάθο διαμέσου του γναθιαίου πόρου η τρίτη συζυγία των νεύρων χορηγεί μεγάλους 1008 Ο Γαληνός ανάμεσα στις δυο αυτές βασικές κατηγορίες νεύρων αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, η οποία βρίσκεται ακριβώς στο μέσο των άλλων δυο. Από τη μελέτη του σχετικού χωρίου γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για μια θεωρητική εικασία χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, δεδομένου ότι δεν αναφέρει καμιά συγκεκριμένη λειτουργία που επιτελείται από αυτή την ενδιάμεση κατηγορία νεύρων και πρωτίστως δεν αναφέρει συγκεκριμένο όργανο που να νευρώνεται από αυτή την ενδιάμεση κατηγορία νεύρων. 1009 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ.740,7 – 741,9 Kühn). 1010 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ.741,12 –742,17 Kühn). 1011 Η αναφορά του Hoffmann-Axthelm περί της μη νεύρωσης όλων των οδόντων στηρίζεται στην μη ορθή κατανόηση του αρχαίου ελληνικού κειμένου: (ΙΙΙ. 865,17 – 866, 2. Kühn), βλ. σχ. Hoffmann- Axthelm W, History of dentistry, Chicago: Quintessence Publishing Co. 1981:75-76. Ο Hoffmann- Axthelm φαίνεται ότι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα στην κατανόηση των αρχαίων ελληνικών κειμένων, καθώς οι βιβλιογραφικές παραπομπές που παραθέτει είναι αναντίστοιχες και συχνά λανθασμένες. Αυτό το πρόβλημα επισημαίνεται και από τον Macfarlane στο “Teeth in the Hippocratic Corpus”, XIIIth Colloquium Hippocraticum, University of Texas, Austin, August 11 – 13, 2008. 1012 Γαληνοῦ, Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις (ΙΙ. 754, 12 – 14 Kühn). 212