Page 229 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Γαληνό  μέσω φλεβών σε όλο τον οργανισμό για τη θρέψη του 1027 . Κατά κάποιο τρόπο οι φλέβες μεταβιβάζουν στον μυελό τα θρεπτικά υλικά για τη θρέψη των οστών και κατά παρεμφερή τρόπο θα πρέπει να τρέφονται και τα δόντια. Τελεολογία Η ανατομική κατασκευή του στόματος και ιδιαίτερα των δοντιών υπήρξε αντικείμενο θαυμασμού για τον μεγάλο περγαμηνό γιατρό, ο οποίος πίστευε ότι στη Φύση τίποτε δεν γίνεται μάταια (μάτην μὲν γὰρ οὐδεν ὑπὸ τῆς φύσεως γίγνεται) 1028 , εισάγοντας μια τεράστια δόση τελεολογίας και στη φυσιολογία της στοματικής κοιλότητας και των δοντιών ειδικότερα. Για τον Γαληνό καθετί που δημιουργείται από τη Φύση έχει κάποιο λειτουργικό σκοπό 1029 και, παρότι δεν ήταν ο ίδιος χριστιανός οι οδοντιατρικές αναφορές στο έργο του αποτελούν δοξολογία της σοφίας και της πρόνοιας του Δημιουργού. Η Φύση ή ο Δημιουργός δεν κάνει τίποτε μάταια και ότι η δομή του σώματος είναι τέλεια προσαρμοσμένη στις λειτουργίες που καλείται να επιτελέσει μέσα στο φυσικό περιβάλλον και για αυτό δεν μπορεί να βελτιωθεί περαιτέρω 1030 . Έτσι για παράδειγμα στον άνθρωπο φύτρωσε ένας κυνόδοντας στο κάθε ημιμόριο, αν και στους λέοντες, στους λύκους και στους σκύλους φύονται πολλοί περισσότεροι σε κάθε πλευρά. Και αυτό διότι η Φύση γνώριζε καλά ότι δημιουργούσε ένα ήρεμο και πολιτικό ζώο, τον άνθρωπο, που η δύναμή του δεν στηριζόταν στη ρώμη του, αλλά στη σοφία του. Αυτός είναι ο λόγος που η Φύση δημιούργησε στον άνθρωπο διπλάσιους τομείς και ακόμα περισσότερους γομφίους, ώστε να καλύψει τις μεγαλύτερες, στον άνθρωπο, ανάγκες για τη μάσηση 1031 . Επειδή ο άνθρωπος έχει μικρά δόντια στις γνάθους κατάλληλα μόνο για τη διατροφή του και ο κροταφίτης μυς είναι ανάλογα μικρός. Διότι δεν χρειαζόταν ένας μυς υπερβολικού μεγέθους που να υποστηρίζει αντίστοιχα μεγάλη γνάθο, όπως στα λιοντάρια και στους σκύλους, οι οποίοι για να επιβιώσουν χρειάζεται να διαθέτουν ισχυρές σιαγόνες. Ο άνθρωπος δεν επικρατεί έναντι των άλλων ζώων με τη δύναμη του δαγκώματος, αλλά με τη λογική και τα χέρια. Άρα, καταλήγει ο Γαληνός θαυμάζει κανείς την τέχνη της Φύσης για τον τρόπο με τον οποίο προνόησε και δημιούργησε κάθε τι κατά την αξία του 1032 . 1027 Γαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων (ΙΙ. 542,14 – 543,5 Kühn). 1028 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 857, 4 Kühn). 1029 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 736,1 – 2 Kühn). 1030 Lindberg 1999: 185 1031 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 877,1 – 13 Kühn). 1032 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 846,6 – 14 Kühn). 215