Page 220 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  πραγματεύεται θέματα τελεολογικής ανατομίας εμπνευσμένος από τον Αριστοτέλη, ενώ στο εισαγωγικό έργο Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις, όπου μελετά την ανατομία των οστών, συναντούμε σημαντικές αναφορές σχετικά με την οδοντική ανατομία. Ο Γαληνός δεν απέκτησε τις λαμπρές ανατομικές του γνώσεις από την ανατομία ανθρώπων στην οποία ήταν αντίθετος 976 , αλλά ήταν το αποτέλεσμα επίπονων και συστηματικών ανατομών που πραγματοποίησε σε ζώα. Από την πληθώρα των ζώων, στα οποία πραγματοποιούσε ανατομές, προέκρινε τη χρήση των πιθήκων 977 και μάλιστα ενός είδους μακάκων, τους μακάκων μπάρμπαρι. Ο λόγος για τον οποίο προέκρινε την ανατομή πιθήκων είναι γιατί παρουσιάζουν ανατομικές ομοιότητες με τους ανθρώπους στα σπλάχνα, τους μύες, τις αρτηρίες, τις φλέβες, τα νεύρα, 978 , ενώ ένα από τα πλέον σημαντικά χαρακτηριστικά ομοιότητάς τους είναι οι κυνόδοντες 979 . Γενικότερα, μπορεί να λεχθεί ότι η όρθια βάδιση και οι ομοιότητες των δακτύλων των άνω και κάτω άκρων των μακάκων μπάρμπαρι ωθούν τον Γαληνό να θεωρήσει ότι η κατασκευή του σώματός τους προσομοιάζει σε ένα ικανοποιητικό ανατομικά χρηστικό μοντέλο που προσομοιάζει στον άνθρωπο. Σύμφωνα με τον Γαληνό, τα δόντια στον άνθρωπο είναι τριάντα δύο και κατά το ήμισυ κατανέμονται σε κάθε γνάθο. Δηλαδή κάθε γνάθος περιέχει τον ίδιο αριθμό δοντιών και άρα στην άνω γνάθο φύονται δεκαέξι δόντια, όσα ακριβώς και στην κάτω γνάθο 980 . Τα δόντια, διακρίνονται ανάλογα με το σχήμα και τη λειτουργία τους σε τομείς, κυνόδοντες και γομφίους. Οι τομείς είναι τέσσερεις στην κάθε γνάθο, καταλαμβάνουν το πρόσθιο μέρος του οδοντικού φραγμού, ενώ έχουν μόνο μια ρίζα 981 . Μορφολογικά χαρακτηρίζονται ως οξείς και πλατείς και λειτουργικά χρησιμεύουν στην σύλληψη και κατάτμηση της τροφής 982 . Έλαβαν το όνομά τους από την ικανότητα να τέμνουν και να κόβουν τις τροφές κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο τέμνει η σμίλη 983 . Αμέσως μετά τους τομείς, και από τις δυο πλευρές της κάθε γνάθου βρίσκονται οι κυνόδοντες (συνολικά τέσσερεις), οι οποίοι διαθέτουν και αυτοί μόνο μια ρίζα 984 . Μορφολογικά χαρακτηρίζονται ως πλατείς σχετικά με την κάτω βάση 976 Γαληνοῦ, Περὶ κράσεων (Ι. 632,6 Kühn). 977 Γαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων (ΙΙ. 532,5 – 533,4 Kühn) 978 Γαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων (ΙΙ. 222,2 – 223,16 Kühn) 979 Γαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων (ΙΙ. 533,6 – 18 Kühn) 980 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 868,18 – 869,2 Kühn). 981 Γαληνοῦ, Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις (ΙΙ. 753, 9 – 10 Kühn). 982 Γαληνοῦ, Περὶ χρείας τῶν ἐν ἀνθρώπου σώματι μορίων (ΙΙΙ. 869, 2 – 3 Kühn). 983 Γαληνοῦ, Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις (ΙΙ. 754, 5 – 6 Kühn). 984 Γαληνοῦ, Περὶ ὀστῶν τοῖς εἰσαγομένοις (ΙΙ. 753, 9 – 10 Kühn). 206