Page 219 - dimkoutroumpas

Η ΟΔΟΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΟΝ ΓΑΑΛΗΝΟ Η Οδοντική Αναατομία καιι Φυσιολοογία Ο Γαληνός ττης Περγάμμου (129 – περ. 216 μμ.Χ.) είναι ο μμεγαλύτερος ιατρός τηης αρχαιόττητας μετά τον Ιπποκράττη και η σημαντικότεερη ιατρικήή φυσιογνωωμία της ρωμααϊκής αυτοοκρατορικής περιόδουυ. Παράλληλα, εκτός από χαρισματτικός γιατρρός είναι οο πρώτος σστην ιστορία ττης οδοντιατρικής ποου περιέγρραψε με κκάθε λεπτομέρεια την αανατομία, τη φυσιολλογία και τη θεραπευτ τική των νόόσων και ττων βλαβώνν του στόματος και των δοοντιών 973 . Ο Γαληνός ππερισσότεροο από οποιιονδήποτε άάλλο ομότεχνό του έδιδε ιδιααίτερη έμφααση στη θεωρητική κκαι πρακτιική ανατομμική κατ τάρτιση που όφειλε να διαθέτεει κάθε ιαατρός. Θεωωρούσε ότι η γνώση της αναατομίας είνναι πολύ σσημαντική,, διότι η κατανόησηη της χρησ σιμότητας των οργάνων, όπωςς για παράδειγμα αυτώών που εμπεεριέχονται στη στοματτική κοιλόττητα, αλλλά και του οδοντικούύ φραγμού, συμβάλλει αποφασισστικά στηνν αντιμετώππιση μιαςς ασθένειαςς. Διαφορεττικά θα ήτααν αδύνατηη η διάγνωση της πάθθησης, από την οποοία νοσούν ττα επιμέρουυς όργανα άάρα και ο ίδδιος ο οργαννισμός 974 . Από τα χρόνια τηςς μαθητείαςς του κοντάά σε σπουδααίους ανατόόμους, όπωςς και ο Σάάτυρος 975 , δδιάσημος εκείνη την εποχή γιαα τις ικανόττητες του σστην ανατοομία, απέέκτησε πολύύτιμες αναττομικές γνώώσεις τις οπποίες, κατά τη διάρκειια της ιατρικής του σταδιοδρομμίας, επεξέέτεινε σε τέέτοιο βαθμόό που δεν δδίσταζε να διορθώσει τους προοκατόχους ττου, όποτε θθεωρούσε όττι έσφαλλανν. Το έργοο του σχετικά με τηνν ανατομία είναι ογκωωδέστατο, μμε κορυφαίίο το σύγγγραμμα Ἀννατομικαί ἐἐγχειρήσεις. Σε αυτό ππροβαίνει σσε εξαιρετικκές περιγρααφές τωνν οστών, τωνν μυών, τουυ εγκεφάλουυ, του νευρικού συστήήματος, του οφθαλμού, των φλεεβών και τωων αρτηριών, αλλά κααι οργάνων όπως της κκαρδιάς, τωων δοντιών κ.α. Όμωως, παράλληηλα με το έέργο αυτό, σστο Περὶ χρρείας τῶν ἐνν ἀνθρώπου υ σώματι μοορίων 973 ΤΤσουκανέλης 11994: Ι. 152 974 ΓΓαληνοῦ, Περὶ αἱρέσεων τοῖςς εἰσαγομένοιςς (Ι. 95,17 – 96,5 Kühn). 975 ΓΓαληνοῦ, Περὶ ἀνατομικῶν ἐἐγχειρήσεων ((ΙΙ. 224,15 – 2225,2 Kühn).