Page 132 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  6) Εύσειστα δόντια και πλαδαρά ούλα 7) Πρησμένα ούλα 8) Επουλίδες (εξογκώματα ούλων) 9) Απογυμνωμένα ούλα 10) Άφθες και διαβρωτικά έλκη 11) Σήψη στόματος 12) Κακοσμίες στόματος Αυτές ήταν οι κατηγορίες των θεραπευτικών οδοντοστοματολογικών πράξεων που καλείτο να φέρει σε πέρας ο αρχαίος οδοντίατρος. Αυτός ο κατάλογος θεραπευτικών δράσεων φανερώνει συνάμα και τη ραγδαία εξέλιξη στον τομέα της οδοντιατρικής. Από την απλή και περιστασιακή αναφορά οδοντιατρικών ζητημάτων -χωρίς αντίστοιχη θεραπευτική πρόταση - των ιπποκρατικών κειμένων οδηγούμαστε σε εκτεταμένες πλέον αναφορές οι οποίες φανερώνουν ότι στο χώρο της οδοντιατρικής κατά την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής περιόδου συντελέστηκε μια επιστημονική επανάσταση. Βέβαια δεν πρόκειται για μια απότομη και ριζική μεταβολή από την καθιερωμένη οδοντιατρική πράξη. Απεναντίας μέσω μιας προοδευτικής εξελικτικής διαδικασίας άρχισε να συσσωρεύεται μια αξιοσημείωτη φαρμακολογική γνώση περί τα οδοντιατρικά προβλήματα. Αυτή η συγκέντρωση λογικών και εμπειρικών πληροφοριών σχετικά με τις φαρμακευτικές ενδείξεις οργανικών και ανόργανων ουσιών αποτελεί προϊόν της φαρμακοθεραπευτικής πρακτικής πολλών αιώνων, η οποία εξασφάλισε μια σχετικά σταθερή μεταβίβασή της. Εκπρόσωποί της είναι οι ριζοτόμοι, οι φαρμακοπώλες, οι γεωπόνοι και οι γεωργοί τα πορίσματα των οποίων αξιοποίησαν μεταγενέστεροι συγγραφείς φαρμακολογικών έργων, όπως ο Διοσκουρίδης ή ο Γαληνός της Περγάμου, οι οποίοι ασχολήθηκαν εκτενώς, μεταξύ άλλων, και με φάρμακα κατά οδοντοστοματολογικών προβλημάτων. Αυτή η πλούσια παράδοση είναι εμφανής στον τεράστιο όγκο των φαρμακευτικών ουσιών που καλούνται να αναχαιτίσουν το οδοντικό άλγος. Από τα περίπου 120 απλά φάρμακα τα οποία καταγράφονται στο Περὶ ὕλης ἰατρικῆς σχεδόν οι μισές, δηλαδή οι 53, αναφέρονται αποκλειστικά στον πόνο των δοντιών. Ωστόσο αυτός ο υπερβολικός όγκος φαρμάκων σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους πρόκειται για υγρής μορφής σκευάσματα τα οποία συνήθως χορηγούνταν για πλύσεις φανερώνει ταυτόχρονα και τις αδυναμίες της αρχαίας ελληνικής οδοντιατρικής θεωρίας και πράξης. Παρά τα εκπληκτικά άλματα η θεραπευτική αγωγή για παθήσεις του στόματος βρίσκεται σε εμβρυικό και αμιγώς εμπειρικό στάδιο λόγω της άγνοιας και 118