Page 37 - 2013final

βασίστηκε σε βιβλιογραφία που υποστηρίζει και αποδεικνύει την αμφίδρομη σχέση περιοδοντικής νόσου- σακχαρώδους διαβήτη διαμέσου ερευνητικών εργασιών σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες. Συμπερασματικά, η περιοδοντική νόσος θεωρείται σήμερα ως μια από τις επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη. Η βαρύτητα, η έκταση και η ταχύτητα εξέλιξης της περιοδοντικής νόσου είναι μεγαλύτερες σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και μη-ικανοποιητική γλυκαιμική ρύθμιση. Τέλος, έχει βρεθεί θετική επίδραση της περιοδοντικής θεραπείας στο γλυκαιμικό έλεγχο. 10. ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΙΚΟ ΙΝΩΜΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ Κόππολντ Π. Παρουσίαση περιστατικού και διάγνωση: Το ιατρικό και οδοντιατρικό ιστορικό ήταν ελεύθερο. Ο ακτινολογικός έλεγχος έδειξε μια πολύχωρη ακτινοδιαγαυστική περιοχή στην περιοχή του δεξιού κλάδου και σώματος της κάτω γνάθο με σαφή όρια και σε άμεση σχέση με τον έγκλειστο 46 και τον 85. Ύστερα από την εκπυρήνιση του όγκου η ιστολογική εξέταση απεκάλυψε αδαμαντινοβλαστικό ίνωμα. Τον Νοέμβριο του 2009 ο όγκος υποτροπίασε στην περιοχή της δεξιάς γωνίας της κάτω γνάθου και ακρορριζικά των 83 και 84. Αφού αφαιρέθηκε χειρουργικά ο όγκος, φτιάχτηκε κινητό μηχάνημα στην κάτω γνάθο με δόντια από ακρυλικό στη νωδή περιοχή για λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση του ασθενούς και αποφυγή υπερέκφυσης των ανταγωνιστών. Ο όγκος εμφάνισε ακόμα υποτροπή τον Ιανουάριο του 2010 και τον Σεπτέμβριο του 2012, οπότε ο ασθενής υποβλήθηκε σε εκπυρήνιση των υποτροπών. Iδιαιτερότητα του περιστατικού: Το αδαμαντινοβλαστικό ίνωμα είναι ένας σχετικά σπάνιος οδοντογενής καλοήθης όγκος (περίπου 2% των οδοντογενών όγκων). Ανήκει στην κατηγορία των επιθηλιακών όγκων με ενεργοποίηση του μεσεγχύματος. Εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα νεαρής ηλικίας και στην κάτω γνάθο. Χαρακτηριστικό του όγκου είναι η τοπικά επιθετική του συμπεριφορά, άρα η εκπυρήνιση του όγκου πρέπει να γίνει σε υγιή οστικά όρια, αλλά δεν αποκλείονται υποτροπέςΗ περίπτωση αυτή δείχνει την μεγάλη σημασία που έχει η τακτική επανεξέταση τέτοιων όγκων. 11. ΘΕΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Γκιόκα Μ. , Βασιλοπούλου Γ. Οι θέσεις αποκατάστασης είναι δύο και συγκεκριμένα είναι η θέση μέγιστης συγγόμφωσης των δοντιών και αυτή της κεντρικής σχέσης των γνάθων. Η θέση μέγιστης συγγόμφωσης είναι η θέση αυτή της κάτω γνάθου κατά την οποία επιτυγχάνονται οι περισσότερες δυνατές οδοντικές επαφές με την άνω γνάθο. Η μέγιστη συγγόμφωση καταγράφεται όταν εντάσσουμε την προσθετική αποκατάσταση στο υπάρχον συγκλεισιακό σχήμα που θεωρείται αποδεκτό. Η κεντρική σχέση είναι η θέση της γνάθου κατά την οποία ο κόνδυλος είναι τοποθετημένος στην πιο άνω και πρόσθια θέση στην κροταφική γλήνη, εξασφαλίζοντας έτσι την ισορροπία και ομαλή λειτουργία του στοματογναθικού συστήματος. Αποτελεί μια θέση που, αφού καταγραφεί, παραμένει σταθερή κατά τα διάφορα στάδια της προσθετικής αποκαταστάσης. Αρχικά, κρίνεται απαραίτητη η μελέτη του εκάστοτε περιστατικού, μέσω της κλινικής ανάλυσης της σύγκλεισης και της προσεκτικής ανάρτησης εκμαγείων μελέτης σε ημιρρυθμιζόμενο ή πλήρως ρυθμιζόμενο αρθρωτήρα σε κεντρική σχέση. Το εκμαγείο της άνω γνάθου πρέπει να αναρτηθεί με προσωπικό τόξο. Στην συνέχεια, ελέγχεται η μετακίνηση που πραγματοποιεί η γνάθος από την κεντρική σύγκλειση προς την μέγιστη συγγόμφωση. Η καταγραφή της κεντρικής σχέσης μπορεί να πραγματοποιηθεί με αμφοτερόπλευρο χειρισμό κατά Dawson για έναν γρήγορο αρχικό διαγνωστικό έλεγχο. Όταν, όμως, αυτή πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως θέση θεραπείας, η καταγραφή της γίνεται με την χρήση ενός πρόσθιου αποπρογραμματιστή. Η κεντρική σχέση καταγράφεται υποχρεωτικά σε μεγάλες προσθετικές αποκαταστάσεις που αφορούν ολόκληρο τον φραγμό ή και τους δύο μαζί. Επίσης, καταγράφεται όποτε επιχειρούμε ανακατασκευή του 36