Page 36 - 2013final

Η διαδικασία ξεκινάει κλινικά με τη λήψη αποτυπώματος των οδοντικών φραγμών του ασθενή. Εργαστηριακά, κατασκευάζονται εκμαγεία, στα γύψινα δόντια των οποίων σχεδιάζεται η μέγιστη περίμετρος και ο επιμήκης άξονας της κλινικής μύλης. Επαλείφονται με διαχωριστικό υλικό και συγκολλώνται τα άγκιστρα με φωτοπολυμεριζόμενη ρητίνη. Τα άγκιστρα, η παρειακή και μασητική επιφάνεια των γύψινων δοντιών καλύπτονται με λεπτόρρευστη σιλικόνη που πήζει και σχηματίζει ένα νάρθηκα. Το εκμαγείο βυθίζεται σε χλιαρό νερό όπου και αποκολλάται ο νάρθηκας που φέρει πάνω του τα άγκιστρα. Τέλος στο κλινικό στάδιο, αφού δοκιμάσουμε την εφαρμογή του νάρθηκα στον ασθενή, αμμοβολούμε και αδροποιούμε τις οδοντικές του επιφάνειες. Ελαφρά αμμοβολούμε τις βάσεις των αγκίστρων διατηρώντας όμως τη ρητίνη. Επαλείφουμε τις επιφάνειες των δοντιών και τις βάσεις των αγκίστρων με χημικά πολυμεριζόμενο συγκολλητικό παράγοντα και εφαρμόζουμε το νάρθηκα στον ασθενή μέχρι ο παράγοντας να πήξει. Αφαιρούμε το νάρθηκα και η διαδικασία ολοκληρώνεται. Παρότι ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του 70’, η τεχνική έχει πρακτική αξία στις μέρες μας τόσο στα γλωσσικά άγκιστρα όσο και στην τεχνική ευθέως σύρματος όπου απαιτείται ακριβής τοποθέτησή των αγκίστρων. 8. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΛΦΟΥ ΣΕ ΑΜΕΣΕΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΡΗΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΜΑΛΓΑΜΑΤΟΣ Ανδρίκουλα Θ, Μπαμπατζιά Α. Εισαγωγή: Με τα νέα υλικά και τεχνικές συγκόλλησης οι απόψεις για την τοποθέτηση ουδέτερων στρωμάτων προστασίας πολφού έχουν αλλάξει. Σκοπός και κλινική σημαντικότητα: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει μέσα από τα δεδομένα της βιβλιογραφικής ανασκόπησης τα υπέρ και κατά των υλικών προστασίας του πολφού που υπάρχουν στη διάθεση του κλινικού οδοντιάτρου για χρήση κάτω από εμφράξεις αμαλγάματος και σύνθετης ρητίνης και να συμβάλλει στη καλύτερη ενημέρωση και στη λήψη ορθών αποφάσεων του κλινικού οδοντίατρου για την επιλογή του καλύτερου υλικού κατά τη διάρκεια της κλινικής πράξης. Συζήτηση της βιβλιογραφίας: Από τη βιβλιογραφική ανασκόπηση προκύπτει έντονος προβληματισμός σχετικά με την αναγκαιότητα χρήσης και την επιλογή υλικών προστασίας πολφού σε άμεσες αποκαταστάσεις αμαλγάματος και σύνθετης ρητίνης. Η απόφαση του κλινικού οδοντιάτρου εξαρτάται κατά κύριο λόγο τόσο από το πάχος και την ποιότητα της παραμένουσας οδοντίνης όσο και από το εμφρακτικό υλικό που θα χρησιμοποιηθεί. Μία άλλη παράμετρος που πρέπει να συνυπολογιστεί είναι το αν το υπό αποκατάσταση δόντι είναι μόνιμο ή νεογιλό και αν είναι νεογιλό η απόφαση εξαρτάται και από το βαθμό απορρόφησης των ριζών. Συμπεράσματα: Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω, τα βασικά υλικά προστασίας πολφού που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας είναι το υδροξείδιο του ασβεστίου, η υαλοϊονομερής κονία – χημικά πολυμεριζόμενη ή ρητινωδώς τροποποιημένη- και τα συστήματα συγκολλητικών παραγόντων για τις σύνθετες ρητίνες. Υπάρχουν νέα πολλά υποσχόμενα υλικά και τεχνικές για τα οποία όμως αναμένεται περαιτέρω ερευνητική και κλινική τεκμηρίωση. Τέτοια είναι το ΜΤΑ – mineral trioxide aggregate – και το biodentine – πυριτικό τριασβέστιο. 9. ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ ΣΧΕΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ – ΣΑΚΧΑΡΩΔΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΗ Βαγδούτη Γ. Σκοπός της εργασίας είναι η παράθεση δεδομένων που αφορούν στην αμφίδρομη σχέση μεταξύ περιοδοντικής νόσου και σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 έχοντας ως απώτερο στόχο την επισήμανση της ενιαίας δομής του ανθρώπινου σώματος και την ανάγκη συνεργασίας των επιμέρους ιατρικών ειδικοτήτων που επιζητούν τη βέλτιστη υγεία του. Επιπλέον, η κλινική σημαντικότητα της παρούσας εργασίας έγκειται στο ότι σύμφωνα με διάφορες μελέτες, οι διαβητικοί ασθενείς με προχωρημένη περιοδοντική νόσο παρουσιάζουν δυσχέρεια στο γλυκαιμικό έλεγχο και εμφανίζουν περισσότερες διαβητικές επιπλοκές σε σύγκριση με άτομα που έχουν μέτριας βαρύτητας ή καθόλου περιοδοντίτιδα. Η συγκεκριμένη εργασία 35