Page 42 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  της αναπνοής ή της γεύσης. Επίσης κατά τη διατύπωση του ορισμού για το στόμα απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον ζωτικό ρόλο που διαδραματίζει η στοματική κοιλότητα για τη φώνηση, ενώ δεν υπάρχει καμία μνεία για τη συμμετοχή του στόματος στην διαδικασία της πέψης, όπως τη σύλληψη και μάσηση της τροφής. Σε ό,τι αφορά τα δόντια ο Αριστοτέλης, όπως ο ιπποκρατικός συγγραφέας του Περὶ Σαρκῶν, αποδέχεται ότι έχουν την ίδια φύση με τα οστά (ὀδόντες ὀστέϊνοι) 123 και την ίδια γεώδη σύσταση 124 . Ειδικά ο σχηματισμός των δοντιών παρουσιάζει ιδιαιτερότητες, καθώς πραγματοποιείται μέσα σε άλλα οστά επιτείνοντας τον ισχυρισμό της οστέινης φύσης τους 125 . Όμως αν και διαθέτουν την ίδια φύση (δόντια – οστά) εμφανίζουν σημαντικές διαφορές. Καταρχάς τα δόντια δεν μπορούν να χαραχθούν όπως τα οστά και επομένως είναι πολύ πιο ισχυρά. ᾿Εν δὲ ταῖς σιαγόσιν ἔνεστι τὸ τῶν ὀδόντων γένος, ὀστοῦν τῇ μὲν ἄτρητον τῇ δὲ τρητόν, καὶ ἀδύνατον γλύφεσθαι τῶν ὀστῶν μόνον 126 . [Στις δε σιαγόνες υπάρχει το είδος των δοντιών, οστό άλλοτε συμπαγές και άλλοτε διάτρητο, και είναι το μόνο από τα οστά το οποίο είναι αδύνατο να σκαλιστεί.] Επίσης τα δόντια δεν σχηματίζονται στο ξεκίνημα της ζωής όπως τα υπόλοιπα οστά, αλλά αρκετά αργότερα εκτός και αν συμβεί κάτι αφύσικο. συμβαίνει δὲ μηδὲ τὴν αὐτὴν ἔχειν φύσιν τοῖς ἄλλοις ὀστοῖς τοὺς ὀδόντας· τὰ μὲν γὰρ ἐν τῇ πρώτῃ συστάσει γίγνεται πάντα καὶ οὐθὲν ὕστερον, οἱ δ’ ὀδόντες ὕστερον. διὸ καὶ πάλιν δύνανται φύεσθαι ἐκπεσόντες· ἅπτονται γὰρ ἀλλ’ οὐ συμπεφύκασι τοῖς ὀστοῖς 127 . [Συμβαίνει τα δόντια να μην έχουν την ίδια φύση με τα άλλα οστά. Γιατί τα μεν (οστά) δημιουργούνται όλα στο πρώτο σταδίο της σύστασης του εμβρύου και κανένα μετέπειτα, ενώ τα δόντια γίνονται αργότερα. Γι’ αυτό μπορούν και πάλι να ξαναφυτρώσουν όταν πέσουν· είναι σε επαφή λοιπόν αλλά, δεν συμφύονται με τα οστά.] Η τρίτη σημαντική διαφορά είναι η συνεχής αύξηση των δοντιών έναντι των οστών, των οποίων η αύξηση πραγματοποιείται μέχρι ενός σημείου (τὰ μὲν ὀστᾶ μέχρι τινὸς λαμβάνει τὴν αὔξησιν) 128 . Πράγματι κατά την αριστοτελική διδασκαλία, 123 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων ἱστορίαι, (493a, 3). 124 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων μορίων, (655 b, 8 – 15). 125 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων γενέσεως, (745a, 18 – 19). 126 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων ἱστορίαι, (516a, 25 – 27). 127 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων γενέσεως, (745b, 2 – 7). 128 Ἀριστοτέλους, Περὶ ζῴων γενέσεως, (745a, 5). 28