Page 202 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  προτείνεται από τον πέμπτο μήνα της γέννησης μετά το λουτρό να ψηλαφιούνται τα ούλα του βρέφους με λιπασμένο δάκτυλο και να πραγματοποιούνται μαλάξεις αυτών με λίπος όρνιθας ή λαγού. Αντίθετα, κατά τη διάρκεια της οδοντοφυΐας ερεθίζονται τα φατνία με αποτέλεσμα να υποφέρει το βρέφος. Τότε σταματά η λίπανση των ούλων, αλλά θα πρέπει να ενσταλάζονται στους ακουστικούς πόρους και να διαβρέχονται οι σιαγόνες με γλυκό και θερμό λάδι. Στην περίπτωση δε που η φλεγμονή των ούλων επιμένει θα πρέπει να εφαρμόζονται στα ούλα καταπλάσματα ή να περιχρίονται αυτά με μέλι. Οι φλεγμονές δεν αναπτύσσονται μόνο στα ούλα κατά τη βρεφική ηλικία, αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου και φυσικά σε όλο το βλεννογόνο του στόματος. Φαίνεται ότι ο Σωρανός είχε ασχοληθεί επισταμένα με τα οδοντοστοματολογικά προβλήματα και έχουν διασωθεί επιμέρους φαρμακευτικές αγωγές για άφθες και εσχάρες. Καταρχάς, οι άφθες σύμφωνα με τον ορισμό που δίδει ο Σωρανός, είναι επιφανειακό έλκος της στοματικής κοιλότητας. Αυτό το έλκος αντιμετωπίζεται ανάλογα με η σοβαρότητα του, δηλαδή εάν εμφανίζει μικρή εσχάρα τότε η άφθα απλώς επαλείφεται με μέλι, ενώ σε πιο σοβαρές καταστάσεις, χρησιμοποιούνται καταπλάσματα με στυπτικά φάρμακα τα οποία έχουν την ιδιότητα να σφίγγουν και να συρρικνώνουν τον στοματικό βλεννογόνο στην περιοχή της φλεγμονής. Περὶ ἄφθης. ῎Αφθης δὲ γενομένης (ἥτις ἕλκος μέν ἐστιν ἐπιπόλαιον ἐν τῇ εὐρυχωρίᾳ τοῦ στόματος νεμόμενον) μικρᾶς μὲν ἐσχάρας οὔσης μέλιτι δεῖ τὸ στόμα διαχρίειν, μείζονος δὲ μετὰ ξηρασίας μὲν καὶ φλεγμονῆς καταπλάσσειν τοῖς χαλᾶν δυναμένοις, μετὰ καθυγρασμοῦ δὲ τοῖς στύφειν ὑπισχνουμένοις, οἷον διὰ φακοῦ καὶ σιδίων. κατὰ δὲ τοῦ ἕλκους ἔνδοθεν χρῆσθαι τῇ ἀνθηρᾷ ἢ λείῳ τῷ ἄνθει τῶν ῥόδων ἢ κυπέρῳ ἢ μυρίκης καρπῷ, ποσῶς δὲ τῆς ὑγρασίας κρατηθείσης τῇ διὰ μόρων στοματικῇ καὶ τῇ διὰ κωδυῶν καὶ τῇ δι' ἀρνογλώσσου μετὰ μέλιτος ἤ τινι ἄλλῳ τῶν στυπτικῶν χυλῶν ἑψηθέντι μετὰ μέλιτος. βοηθεῖ καὶ ἶρις μετὰ μέλιτος, καὶ εἰ ξηρὰν ἐμφυσᾶν ἐθέλεις, καὶ ῥόδων φύλλα κεκομμένα, καὶ τὸ ἄνθος τῶν ῥόδων καὶ κρόκος καὶ ὀλίγον σμύρνης καὶ ἡ κηκὶς καὶ ὁ λιβανωτὸς καὶ ὁ φλοιὸς τοῦ λιβάνου, ὁμοῦ τε καὶ ἰδίᾳ ἕκαστον, μέλιτι δευόμενα, ἐπὶ τούτοις μελίκρατόν τε καὶ ῥόας γλυκείας ὁ χυλός. τὸ δὲ θριξὶν περιειλεῖν τὸν δάκτυλον καὶ ἀποβάπτειν εἰς ἔλαιον ἢ μέλι καὶ ἀποσμήχειν τὰ ἕλκη, καθάπερ αἱ τροφοὶ 188