Page 201 - dimkoutroumpas

ΣΩΡΑΝΟΣ Ο ΕΦΕΣΙΟΣ Ο Σωρανός υπήρξε επιφανής έλληνας ιατρός ο οποίος ήκμασε επί Τραϊανού και Αδριανού (αρχές 2 αι. μ.Χ.). Γεννήθηκε στην Έφεσο, ήταν γιος του ου Μενάνδρου και της Φοίβης, σπούδασε ιατρική στην Αλεξάνδρεια και άσκησε το επάγγελμα στη Ρώμη σύμφωνα με το λεξικό της Σούδας 916 . Ήταν ο αξιολογότερος εκπρόσωπος της Μεθοδικής Σχολής, ώστε αποκλήθηκε από τον Καίλιο Αυρηλιανό methodicorum princeps (Άρχων των Μεθοδικών) 917 . Έγραψε πολλά αξιόλογα έργα ορισμένα εκ των οποίων έχουν διασωθεί στα Ελληνικά κι άλλα σε λατινικές μεταφράσεις. Κάποια από αυτά έχουν διασωθεί ως αποσπάσματα κι άλλα μόνο ως τίτλοι. Έτσι για παράδειγμα στα ελληνικά έχει διασωθεί το έργο Περὶ γυναικείων, και αποσπάσματα από τα Περὶ σημείων καταγμάτων, Περὶ ἐπιδέσμων, Βίοι ἰατρῶν καὶ αἱρέσεις καὶ συντάγματα. Από τα δέκα βιβλία του τελευταίου έργου, διασώζεται μόνο το Ἱπποκράτους γένος καὶ βίος, το οποίο και αποτελεί το αρχαιότερο έργο με τον βίο του Ιπποκράτη. Ενώ στα λατινικά έχει διασωθεί το έργο Περὶ ὀξέων καὶ χρονίων παθῶν από τον Καίλιο Αυρήλιο υπό τον τίτλο De morbis acutis et chronicis. Πρόκειται για ένα έργο αρκετά σημαντικό καθώς παρέχει αρκετά στοιχεία για οδοντικά προβλήματα τα οποία εξελίσσονται σε χρόνιες παθολογικές καταστάσεις. Σε ό,τι αφορά τα οδοντιατρικά ο Σωρανός φαίνεται να παραμένει πιστός στην αντίληψη της ανατολής των δοντιών κατά τον έβδομο μήνα της βρεφικής ηλικίας. Στο δεύτερο βιβλίο του συγγράμματος Περὶ γυναικείων υπάρχει ενότητα υπό τον τίτλο Περὶ ὀδοντοφυΐας 918 όπου πραγματεύεται την οδοντοφυΐα ή ὀδοντίασιν ως μια πάθηση. Κατά την ανατολή των δοντιών ενδέχεται να παρατηρηθούν φλεγμονές των ούλων, των σιαγόνων και των τενόντων, οπότε θα πρέπει να πραγματοποιούνται μια σειρά από ενέργειες τόσο πριν την έναρξη της οδοντοφυΐας όσο και κατά τη διάρκεια αυτής. Πριν την ανατολή των δοντιών όλες οι ενέργειες είναι προληπτικές και έχουν σαν στόχο να προστατεύσουν τα ούλα από τραυματισμούς. Αυτοί οι τραυματισμοί με τη σειρά τους προκαλούν τον ερεθισμό των ούλων και έχουν σαν αποτέλεσμα να υποστούν υπερκερατίνωση καθιστώντας πλέον δύσκολη τη διάνοιξή τους για την ανατολή των δοντιών. Έτσι λοιπόν 916 Σοῦδα (σ 851 Adler). 917 Hanson & Green 1994: 967–1075. 918 Σωρανοῦ, Περὶ γυναικείων (ΙΙ. 87,30 – 88,26 Ilberg).