Page 124 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  ανάπτυξη στην εξειδικευμένη περιγραφή και απόδοση κλινικών παρατηρήσεων ως ξεχωριστών νοσολογικών οντοτήτων στην οδοντιατρική. Για παράδειγμα, ο οδοντικός πόνος αρχίζει να προσδιορίζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια. Πλέον γίνεται να αναφορά για άλγος στη μύλη ή τη ρίζα του δοντιού ή για οδοντόπονο η αιτία του οποίου οφείλεται στη συγκέντρωση φλέγματος και διαχωρίζεται από τον οδοντικό πόνο τον προερχόμενο από την διάβρωση του σώματος του δοντιού (τερηδόνα). Ταυτόχρονα ανάλογη εξειδίκευση και εκρηκτική αύξηση παρουσιάζουν και οι θεραπευτικές αγωγές για την αποκατάσταση οδοντικών και στοματικών προβλημάτων. Άρα η εμφάνιση συγγραμμάτων με αποκλειστικό περιεχόμενο την οδοντιατρική είναι μάλλον αναμενόμενο εξελικτικό στάδιο. Επιστρέφοντας στον Δαμοκράτη και στο εγχειρίδιο Πυθικός οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ο Γαληνός επέλεξε να συμπεριλάβει στο έργο του τρείς φαρμακευτικές συνταγές οι οποίες βρίσκονται προς το τέλος του βιβλιδίου και πράγματι αποτελούν οδοντοτρίμματα. Συνεπώς είναι φαρμακευτικά σκευάσματα σε μορφή σκόνης και χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό των δοντιών. Βέβαια και αυτά τα αποσπάσματα, όπως και όλο το σύγγραμμα Πυθικός, είναι σε έμμετρη μορφή με ιαμβικούς στίχους. Σε αντίθεση με τα σύνθετα φάρμακα του Τιμοκράτη τα οποία αν και αποκαλούνταν οδοντοτρίμματα, ενδεικνύονταν σε πληθώρα οδοντοστοματολογικών παθήσεων, η δράση των οδοντοτριμμάτων του Δαμοκράτη είναι απολύτως εξειδικευμένη και υπηρετεί σχεδόν αποκλειστικά τον καθορισμό των δοντιών. Μπορούν όμως να αξιοποιηθούν και για άλλες στοματικές παθήσεις, όπως φλεγμονές των ούλων ή επούλωση των τραυμάτων της στοματικής κοιλότητας, εφόσον προστεθούν σε αυτά άλλες ουσίες οι οποίες ως απλά φάρμακα είναι ιδιαιτέρως δραστικά για αυτές τις νόσους. Για παράδειγμα, το δεύτερο οδοντότριμμα του Δαμοκράτη μπορεί να θεραπεύσει φλεγμονές των ούλων, αφού προστεθεί σε αυτό σχιστή στυπτηρία 542 , ώστε να καταστεί το τελικό φαρμακευτικό παρασκεύασμα στυπτικό και άρα κατάλληλο για την ίαση φλεγμονών και ελκών της στοματικής κοιλότητας. Ας εξετάσουμε το πρώτο οδοντότριμμα του Δαμοκράτη, το οποίο είναι και το πλέον αντιπροσωπευτικό: Ὀδοντοτρίμμασιν δὲ τούτοις χρώμενος Λευκοὺς τηρήσεις τοὺς ὀδόντας κᾀσινεῖς. Τὰ πλαδαρά τε οὖλα καταστέλλεις ἅμα. 542 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙΙ. 890, 8 – 891, 3 Kühn). 110