Page 290 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  υπάρχουν και ορισμένοι επιμέρους κατάλογοι όπου καταγράφονται για παράδειγμα οι προσθετικές εργασίες οι οποίες ανακαλύφθηκαν στην Ετρουρία, όπως των Dunn (1894) 1244 , Casotti (1947) 1245 , Bobbio (1958) 1246 , Emptoz (1987) 1247 και Waarsenburg (1991) 1248 . Μόνος αξιόπιστος κατάλογος είναι του Bliquez που περιέχει αρκετές από τις καλύτερες φωτογραφίες από αυτά τα ευρήματα. Επίσης σημαντική θα πρέπει να θεωρηθεί και η συνεισφορά του Becker (1996) 1249 , ο οποίος καταγράφει το σύνολο των οδοντικών προσθέσεων, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών οι οποίες ανακαλύφθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ ταυτόχρονα παραθέτει τον πλέον πρόσφατο και αξιόπιστο κατάλογο όλων των προσθετικών κατασκευών που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Από το 1996 μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί άλλες δυο προσθέσεις στη Ρώμη 1250 και το Bracciano οπότε και με βάση τον κατάλογο Becker μπορούμε να υπολογίσουμε τον αριθμό των αρχαίων οδοντικών προσθετικών κατασκευών περίπου σε 29. Το σύνολο αυτών των προσθέσεων σύμφωνα με την τεχνοτροπία τους μπορεί να διακριθεί σε δυο μεγάλες κατηγορίες: α) αυτές που ανακαλύφθηκαν αποκλειστικά στην περιοχή της Ετρουρίας (υπολογίζονται σε περίπου 21) και β) οι υπόλοιπες οδοντικές προσθέσεις, οι οποίες ανακαλύφθηκαν σε διάφορες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου και υπολογίζονται περίπου σε 8. Θα επισημάνουμε για μια ακόμα φορά ότι λόγω των ανυπέρβλητων δυσκολιών που αντιμετωπίζει η σύγχρονη έρευνα σχετικά με τις αρχαίες οδοντικές προσθέσεις οι προαναφερθέντες αριθμοί δίδονται με επιφύλαξη και σαφέστατα είναι συντηρητικοί υπό την έννοια ότι μόνο 29 προσθέσεις μπορούν με σχετική ασφάλεια να αναγνωρισθούν ως μοναδικά ευρήματα. Μαρτυρίες Αρχαίων Κειμένων Η τεκμηρίωση των χρυσών οδοντικών προσθέσεων μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από την αναδίφηση της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γραμματείας. Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή η παραδοξολογία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της έρευνας ειδικά σε ό,τι αφορά τη συσχέτιση των γραπτών αναφορών με τα πειστήρια. Το πρόβλημα εντείνεται από τη «φλυαρία» των λατινικών πηγών της αυτοκρατορικής περιόδου, η οποία δεν συνοδεύεται από 1244 Dunn 1894. 1245 Casotti 1947:661-678. 1246 Bobbio 1958: 360-374. 1247 Emptoz 1987: 545-560. 1248 Waarsenburg 1991: 241-247. 1249 Becker 1995-96: 73. 1250 Becker 1995-96: 89. 276