Page 292 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  καὶ ἢν διεστραμμένοι ἔωσιν οἱ ὀδόντες οἱ κατὰ τὸ τρῶμα καὶ κεκινημένοι, ὁκόταν τὸ ὀστέον κατορθωθῇ, ζεῦξαι τοὺς ὀδόντας χρὴ πρὸς ἀλλήλους, μὴ μόνον τοὺς δύο, ἀλλὰ καὶ πλέονας, μάλιστα μὲν χρυσίῳ, ἔστ' ἂν κρατυνθῇ τὸ ὀστέον, εἰ δὲ μὴ, λίνῳ· 1254 [ Αν τα δόντια από την πλευρά του τραύματος, έχουν αποκλίνει και μετατοπιστεί, πρέπει, μετά την ανάταξη, να τα δέσει το ένα με το άλλο, όχι μόνο τα δύο αλλά και περισσότερα, καλύτερα δε με χρυσό έως ότου στερεωθεί το οστό, διαφορετικά με λινή κλωστή.] At si ex ictu vel alio casu aliquid labant dentes, auro cum iis, qui bene haerent, vinciendi sunt; 1255 [Αλλά εάν τα δόντια χαλαρώσουν λόγω κάποιου χτυπήματος ή άλλου ατυχήματος, θα πρέπει να συνδέονται με δέσιμο χρυσού προς εκείνα τα δόντια που είναι καλά ριζωμένα.] Τα δύο αυτά ιατρικά κείμενα είναι και τα μοναδικά στα οποία γίνεται αναφορά σε πρόσδεση εύσειστων δοντιών με χρυσό σύρμα ή λινή κλωστή. Είναι φανερό ότι πρόκειται για σταθεροποίηση δοντιών συνεπεία τραυματισμών και σαφέστατα δεν υπάρχει αναφορά σε ελάσματα ή άλλες μονιμότερες χρυσές κατασκευές από χρυσό προς αποκατάσταση απωλειών δοντιών από αντίστοιχα τεχνητά. Μια πληθώρα πληροφοριών, οι οποίες συλλέγονται από μη ιατρικά έργα τεκμηριώνουν την ύπαρξη κινητών προσθετικών οδοντικών γεφυρών οι οποίες περιλαμβάνουν και τεχνητά δόντια. Αντίθετα, στην αρχαία ελληνική γραμματεία υπάρχει μόλις μια αναφορά στο έργο Ῥητόρων διδάσκαλος του Λουκιανού (π. 120 – μετά το 180 μ.Χ.). ἔπειτα δὲ γραῒ συνοικήσας τὸ πρῶτον μὲν ἐγαστριζόμην πρὸς αὐτῆς ἐρᾶν προσποιούμενος γυναικὸς ἑβδομηκοντούτιδος τέτταρας ἔτι λοιποὺς ὀδόντας ἐχούσης, χρυσίῳ καὶ τούτους ἐνδεδεμένους 1256 . [Λίγο αργότερα από αυτό έγινα εραστής μιας γηραιάς κυρίας και ζούσα πάρα πολύ καλά με έξοδά της, επειδή προφασίστηκα ότι είμαι ερωτευμένος με την εβδομηντάρα, που είχε τέσσερα μόνο δόντια στερεωμένα σε χρυσά ελάσματα.] 1254 Ἱπποκράτους Περὶ Ἄρθρων (IV. 146, 16-19 Littré) 1255 Celsus 1938: 370. 1256 Λουκιανός Ῥητόρων διδάσκαλος 24,20. 278