Page 194 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Στην προκειμένη περίπτωση δευτερευόντως ενδιαφέρουν οι θερμικές ιδιότητες των δύο συστατικών του φαρμάκου που καλείται να σταθεροποιήσει εύσειστα δόντια. Αυτά τα δόντια για τον αρχαίο ιατρό έχουν χαλαρή συναρμογή στα φατνία με αποτέλεσμα να εμφανίζουν μια κινητικότητα. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος χορηγούνται φάρμακα τα οποία είναι στυπτικά και επιφέρουν συστολή στον βλεννογόνο του στόματος. Αυτή η συστολή πιέζει τα δόντια από παντού περιορίζοντας τις κινήσεις τους, ώστε να συναρμόζονται στέρεα και να χάνουν την χαλαρότητά τους. Είναι πλέον φανερό ότι ο Αριστοκράτης και σε αυτή τη συνταγή κινείται στα πλαίσια της ιπποκρατικής ορθοδοξίας. Στο σύνθετο φάρμακο για την αντιμετώπιση της ευσειστότητας των δοντιών χρησιμοποιεί ως βασική μεθοδολογική αρχή αντιμετώπισης του περιοδοντικού προβλήματος το ιπποκρατικό αξίωμα: τὰ ἐναντία τῶν ἐναντίων ἐστὶν ἰήματα 872 . Πρόκειται για την εισαγωγή της θεωρητικής προσέγγισης της εναντιοπαθολογίας (ή εναντιολογίας όπως την αποκαλεί ο Γαληνός) ως θεραπευτικής αγωγής. Σύμφωνα με την εναντιοπαθολογία, η νόσος η οποία έχει ήδη προκληθεί θα θεραπευτεί, αν αναιρεθεί η κατάσταση από την οποία πρωταρχικά βλάπτεται ο οργανισμός, χρησιμοποιώντας το αντίθετο προς αυτό που σκοπεύουμε να αναιρέσουμε 873 . Έτσι σε μια ασθένεια η οποία είναι κατά την φύση της ψυχρή χορηγείται ένα θερμό φάρμακο και στην προκειμένη περίπτωση ένα στυπτικό φάρμακο χορηγείται για την αντιμετώπιση της χαλαρότητας. Καταλήγοντας, ο Αριστοκράτης ο Γραμματικός αποτελεί μια ιατρική φυσιογνωμία η οποία παραμένει πιστή στην ιπποκρατική διδασκαλία. Τα σύνθετα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούσε και μας παραδίδονται μέσω του Γαληνού φανερώνουν ουσιαστικά τις αντιλήψεις για την άσκηση της οδοντιατρικής πράξης, οι οποίες παραμένουν απαράλλακτες από τα χρόνια του Ιπποκράτη μέχρι και την εποχή του συγγραφέα. 872 Ἱπποκράτους, Περὶ φυσῶν (VIΙ. 92,10 – 11 Littré). 873 Γαληνοῦ, Τέχνη ἰατρική (Ι. 381,1 – 6 Kühn). 180