Page 155 - dimkoutroumpas

ΤΙΜΟΚΡΑΤΗΣ Ο Τιμοκράτης αποτελεί μια σχετικά άγνωστη ιατρική προσωπικότητα, καθώς οι πληροφορίες για το βίο και τη δράση του είναι απελπιστικά ελάχιστες. Το όνομά του μνημονεύεται μόλις δύο φορές από τον Γαληνό. Η πρώτη αφορά τέσσερεις φαρμακευτικές συνταγές, η παρασκευή των οποίων αποδίδεται σε αυτόν, και η δεύτερη και πιο περίπλοκη σχετίζεται με μια συνταγή για τη θεραπεία λειχήνων της περιοχής του προσώπου. Περί αυτής ο Γαληνός δηλώνει ότι είναι επινόηση κάποιου με το όνομα Αντωνίνος και την οποία χρησιμοποιούσε ο Τιμοκράτης αφού πρώτα αφαιρούσε τη λειχήνα από το δέρμα 640 . Ο Αντωνίνος αποτελεί έναν ακόμα γρίφο. Ο Γαληνός ως επί το πλείστον χρησιμοποιεί το όνομα Αντωνίνος είτε για τον Μάρκο Αυρήλιο είτε για τον γιό του Κόμμοδο ή κάποιο άλλο μέλος της δυναστείας των Αντωνίνων. Η μοναδική φορά στην οποία αναφέρεται σε ιατρό είναι κατά την παρουσίαση μιας φαρμακευτικής συνταγής για τη θεραπεία βλαβών από δείγματα ιοβόλων ζώων την οποία ο Γαληνός αποδίδει στον ᾿Αντωνίνον τὸν Κώο. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν τη συνταγή αυτή ο Γαληνός την παραθέτει απευθείας από το έργο του Αντωνίνου ή μέσω του έργου του Ασκληπιάδη του νεώτερου καθιστώντας ακόμα πιο περίπλοκη έως αδύνατη τη χρονολόγησή του. Ίσως να προέρχεται από το τελευταίο βιβλίο του έργου του Ασκληπιάδη, μιας και το κεφάλαιο στο οποίο περιέχεται ξεκινά με τον τίτλο [Τὰ ὑπὸ τοῦ ᾿Ασκληπιάδου γεγραμμένα κατὰ τὸ ε′. τῶν ῎Ασωνος, πρὸς τὰς ἐκ τῶν ἰοβόλων βλάβας] [Πόμα λυσσοδήκτοις προφυλακτικὸν σφόδρα γενναῖον.] 641 . Άρα θα πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι προγενέστερος του Ασκληπιάδη του νεώτερου, άποψη που πρώτος διατυπώνει και ο Wellmann 642 , και ενδεχομένως έζησε τον 1 ο αι. π.Χ. Όμως και αυτή η χρονολόγηση δεν λύνει το πρόβλημα του καθορισμού της δράσης του Τιμοκράτη σε χρονικά πλαίσια. Δεν αποκλείεται να είναι και σύγχρονος του Γαληνού ο οποίος χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία των λειχήνων την ίδια αγωγή με τον Αντωνίνο. Το γεγονός όμως ότι ο Γαληνός αναφέρεται κατ’ αυτό τον τρόπο στον Τιμοκράτη και πολύ περισσότερο ότι συμπεριλαμβάνει στο 640 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 843, 15 – 889, 6 Kühn). 641 Γαληνοῦ, Περὶ ἀντιδότων (XIV. 168, 1 – 4 Kühn). 642 Wellmann 1894: 2572.