Page 143 - dimkoutroumpas

 Η συμβολή του ∆ιοσκουρίδη στην οδοντιατρική  τοποθετούνται στο τέλος και όχι σε περίοπτη θέση, με αποτέλεσμα να αποτελούν το έσχατο θεραπευτικό μέσο και αφού είχαν αποτύχει όλα τα προηγούμενα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση των φαρμάκων για την αντιμετώπιση της τριχόπτωσης. Αφού περιγραφούν μια σειρά από λογικοφανείς ουσίες με τις οποίες πιστεύει ο συγγραφέας του Περὶ ἁπλῶν φαρμάκων ότι μπορούν να θεραπευθούν διάφορες μορφές αλωπεκιών, στο τέλος αναφέρεται η ιαματική χρήση των ποντικών. Αφού καθαριστεί με σόδα, στη συνέχεια προτείνεται το τρίψιμο της πάσχουσας περιοχής με το κεφάλι ποντικού ή και ολόκληρο τον ποντικό 591 . Φαίνεται, λοιπόν, ότι υπάρχει μια εσωτερική διαβάθμιση ως προς τη δραστικότητα και την αποτελεσματικότητα των περιγραφόμενων φαρμάκων, η οποία ξεκινά από το πιο δραστικό και καταλήγει στο λιγότερο δραστικό. Τα περιοδοντολογικά προβλήματα συνεχίζουν να απασχολούν και στα επόμενα δύο κεφάλαια, δηλαδή στα υπ’ αριθ. 74 και 75 κατά την έκδοση Wellmann του Περὶ ἁπλῶν φαρμάκων. Σ’ αυτά καταγράφονται ουσίες κατά των μολύνσεων των ούλων, αλλά και των επουλίδων. Ο αριθμός αυτών των ουσιών που καλούνται να αντιμετωπίσουν πάσης φύσεως φλεγμονές, έλκη και λοιπά προβλήματα στα ούλα είναι εξαιρετικά περιορισμένος στο Περὶ ὕλης ἰατρικῆς, όπως προκύπτει και από τον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί. Είναι συνήθως φάρμακα ευρέος φάσματος τα οποία πιστευόνταν ότι ήταν ικανά να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη ποικιλία οδοντιατρικών προβλημάτων. Έχει ήδη αναφερθεί από το πρώτο βιβλίο του Περὶ ὕλης ἰατρικῆς η δράση του κάγκαμου και του αγουρέλαιου τα οποία, μεταξύ άλλων, συμβάλλουν στην αντισηψία και τη σύσφιξη των ούλων αντίστοιχα. Το ίδιο ισχύει και για το φυτό κήκις, ο καρπός της οποίας διαθέτει στυπτικές δυνάμεις οι οποίες εκτός από την παύση του οδοντικού άλγους ενδείκνυνται και για τον περιορισμών των επουλίδων και των εκκρίσεων των ούλων (ἀμφότεραι δὲ στύφουσιν ἱκανῶς καὶ στέλλουσι λεῖαι τὰς ὑπερσαρκώσεις ῥευματισμούς τε οὔλων) 592 . Το δεύτερο και τρίτο βιβλίο δεν περιέχουν καμιά ουσία για προβλήματα των ούλων. Στο τέταρτο καταγράφεται μόνο το τριβόλι το οποίο χάρη στη στυπτική δράση του μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κατάπλασμα για κάθε φλεγμονή. Κατά τον Διοσκουρίδη μαζί με μέλι θεραπεύει τις άφθες, τις πυώδεις εκκρίσεις της στοματικής κοιλότητας, τις αμυγδαλές και τα ούλα 593 . Την ίδια δράση εμφανίζουν και η άγρια σταφίδα, η οποία αφού βραστεί με ξίδι χρησιμοποιείται σε 591 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (Ι. 186, 2 - 3 Wellmann). 592 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (Ι. 106, 14 - 15 Wellmann). 593 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (ΙV. 181, 8 - 10 Wellmann). 129