Page 99 - dimkoutroumpas

 Αριστοκλής  όταν χορηγείται με μέλι, συμπιέζει τα χαλαρά ούλα αλλά και ισχυροποιεί τα εύσειστα ούλα όταν δίδεται μαζί με μέλι ή ξίδι 417 . Τέλος το πιπέρι και το μέλι αποτελούν τα πλέον κοινά συστατικά σε πληθώρα φαρμακευτικών σκευασμάτων ασχέτως θεραπευτικής αγωγής. Το πιπέρι διαθέτει μεταξύ των άλλων φαρμακευτικών ιδιοτήτων του θερμαντική και χωνευτική ικανότητα 418,419 . Το μέλι συνήθως χρησιμοποιείται ως συντηρητικό για την αποθήκευση του φαρμάκου για μεγάλα διαστήματα, δεν εμφανίζεται δε να διαθέτει ιδιαίτερες φαρμακευτικές ιδιότητες για οδοντικά και στοματικά προβλήματα 420 . Η χρήση του μανδραγόρα από ορισμένους ιατρούς προφανώς γίνεται για τις αναλγητικές ιδιότητες τις οποίες διαθέτει. Εξάλλου αυτές πιστοποιούνται και από τον Διοσκουρίδη, οποίος αποδίδει στον μανδραγόρα ναρκωτικές και αναλγητικές ιδιότητες, και αναφέρει ότι το αφέψημά του με κρασί χορηγείται από τους ιατρούς σε εγχειρήσεις και καυτηριασμούς 421,422 . Οι παραλλαγές τις οποίες εμφανίζει το στοματικό φάρμακο του Αριστοκλή υποδηλώνει καταρχάς ότι πρόκειται για μια φαρμακευτική συνταγή αρκετά δημοφιλή. Αν δεν ήταν δημοφιλής μέσα από το βλέμμα του αρχαίου ιατρού δεν θα υπήρχε κανένας λόγος χρήσης της και πολύ περισσότερο προσθαφαίρεσης συστατικών. Το γεγονός ότι ήταν δημοφιλής δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά ήταν και αποτελεσματική. Σε αυτό συνηγορεί το γεγονός ότι ορισμένοι ιατροί προσθέτουν σπόρους μανδραγόρα, που αποδεδειγμένα έχει παυσίπονες ιδιότητες. Άρα η στοματική του Αριστοκλή προφανώς δεν αναιρούσε το αίτιο που δημιουργούσε την στοματική παθολογική κατάσταση και γι’ αυτό απαιτούνταν μια ουσία η οποία ήταν ισχυρά αναλγητική. Άσχετα από το ποια ήταν η αιτιολόγηση της χρήσης του μανδραγόρα, το σύνθετο φάρμακο του Αριστοκλή ακολουθεί το κυρίαρχο ρεύμα της ιατρικής διδασκαλίας, το οποίο θέλει τα στοματικά φάρμακα να είναι κατά βάση στυπτικά, ώστε να συστέλλουν τον στοματικό βλεννογόνο και να περιορίζουν τη φλεγμονή. Επιπλέον η ανάλυση των επιμέρους συστατικών φανερώνει ότι η πλειοψηφία αυτών των συστατικών διαθέτει και κάποιες ιδιαίτερες φαρμακευτικές ικανότητες για την αντιμετώπιση οδοντικών ή στοματικών παθολογικών καταστάσεων. Είναι 417 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (V. 75,13 – 77,12 Wellmann). 418 Γαληνοῦ, Περὶ κράσεως καὶ δυνάμεως τῶν ἁπλῶν φαρμάκων (ΧΙΙ. 97, 7 – 16 Kühn). 419 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (ΙΙ. 224,12 – 226,4 Wellmann). 420 Βλ. Κράτιππος σελ. 54. 421 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (ΙV. 233,11 – 237,10 Wellmann). 422 Βλ. Ηρακλείδη Ταραντίνο σελ. 61 – 62 και Διοσκουρίδη σελ. 129. 85