Page 101 - dimkoutroumpas

ΜΕΛΙΤΟΣ Ελάχιστα είναι γνωστά για τον Μέλιτο παρά μόνον ότι έδρασε ως ιατρός πριν από τον Ανδρόμαχο τον Νεότερο (τέλη 1 αι. π.Χ.). Είναι πιθανό να ταυτίζε- ου ται με τον Μελίτωνα 423 καθώς και για τα δύο πρόσωπα γνωρίζουμε την ύπαρξή τους από δύο διαφορετικές, αλλά μοναδικές φαρμακευτικές συνταγές, οι οποίες εντοπί- ζονται στο φαρμακολογικό έργο του Ανδρομάχου και παραδίδονται από τον Γαληνό. Έτσι μέσω του Ανδρομάχου επιβιώνει μια φαρμακευτική συνταγή σε μορφή αλοιφής (διάχριστον) για στοματικές παθήσεις, η οποία παραδίδεται από τον Γαληνό στο Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους. Όπως έχει αναφερθεί, ο όρος στο- ματικό φάρμακο χρησιμοποιείται για κάθε συνδυασμό ουσιών, οι οποίες λογίζονται ως απλά φάρμακα διότι μεμονωμένα διαθέτουν συγκεκριμένες φαρμακευτικές ιδιότητες και θεραπεύουν ή προστατεύουν παθήσεις της στοματικής κοιλότητας και κυρίως τις φλεγμονές περιλαμβανομένων των αφθών και εσχαρών 424 . Η αλοιφή του Μελίτου για στοματικές παθήσεις έχει ως εξής: ἄλλη [στοματικήν διάχριστος] ἣν ἐκ τῶν Μελίτου φησὶν εἶναι. ῥοῦ ἐρυθροῦ β′. ῥόδων ἄνθους α′. κόστου, κρόκου ἀνὰ τριώβολον σὺν μέλιτι. ταύτην καὶ ἀναγαργαρίζεσθαι σὺν γλυκεῖ ἢ ὑδρομέλιτί φησιν, οὐκ οἶδ᾿ ὅπως τοῦτο προσγράψας. ἅπασαι γὰρ ἀναγαργαρίζεσθαι δύνανται 425 . [Άλλη στοματική αλοιφή του Μελίτου. ρου κόκκινου δραχμές 2, άνθη τριανταφυλλιάς δραχμή 1, κόστος, κρόκος από τρεις οβολούς μαζί με μέλι. Αυτή λένε να γίνεται γαργάρα μαζί με μούστο ή υδρόμελο, δεν γνωρίζω πως αυτό έχει προσθέσει. Όλες γενικά βέβαια μπορούν να γίνονται γαργάρες.] Το πρώτο συστατικό το οποίο αναφέρεται ως ῥοῦς ἐρυθρός θα πρέπει να ταυτιστεί με το ρούδι, καθώς όπως μαρτυρεί ο Διοσκουρίδης πολλοί το αναφέρουν και με αυτή την ονομασία αντί για ῥοῦς ὁ ἑπὶ τὰ ὄψα. Όπως έχει ήδη αναφερθεί κατά την παρουσίαση του Αριστοκλή το ρούδι είναι στυπτικό και αναλγητικό για τον πονόδοντο 426 . Ίδιες στυπτικές φαρμακευτικές ιδιότητες εμφανίζουν και τα άνθη της τριανταφυλλιάς 427 . 423 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ γένη (XIΙΙ. 843, 7 – 10 Kühn). 424 Βλ. Ήρας ο Καππαδόκης σελ. 68 – 70. 425 Γαληνοῦ, Περὶ συνθέσεως φαρμάκων τῶν κατὰ τόπους (XIΙ. 946,8 – 12 Kühn). 426 Βλ. Αριστοκλής σελ. 84. 427 Βλ. Κράτιππο σελ. 53.