Page 86 - dimkoutroumpas

Αρχαίο κόσμο  Για το λόγο αυτό στην αυτή κατηγορία φαρμάκων συναντάμε μεγάλο αριθμό επιμέ- ρους συστατικών, τα οποία ως απλά φάρμακα διαθέτουν στυπτικές ικανότητες. Το μέλι δεν διαθέτει ιδιαίτερες φαρμακευτικές ιδιότητες τόσο για τον Διοσκουρίδη όσο και για τον Γαληνό. Ωστόσο το μέλι χρησιμοποιείται σε εξαιρετικά μεγάλο αριθμό σύνθετων φαρμάκων λειτουργώντας ως συντηρητικό κατά την αποθήκευση του παρασκευαζόμενου φαρμάκου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βέβαια η θερμή του κράση μπορεί να θεωρηθεί ωφέλιμη για τα δόντια σύμφωνα με την ιπποκρατική διδασκαλία, ωστόσο στα στοματικά φάρμακα χρησιμοποιείται μόνο ως συντηρητικό 338 . Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση του πρώτου από τα δύο στοματικά φάρμακα του Ήρα το οποίο παρασκευάζεται με μούρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι πρόκειται για ένα σύνθετο φάρμακο το κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η στυπτικότητα των επιμέρους συστατικών του αλλά και η εκπληκτική θεωρητική τεκμηρίωση της φαρμακολογικής δράσης αυτών των συστατικών στο Περὶ ὕλης ἰατρικῆς του Διοσκουρίδη. Δηλαδή η επιλογή κάθε ενός από τα επιμέρους συστατικά μπορεί να δικαιολογηθεί σε θεωρητικό επίπεδο σύμφωνα με το έργο του Διοσκουρίδη. Το δεύτερο στοματικό φάρμακο αποτελείται από κρόκο, μούστο και θαλασσινό νερό. Για τον κρόκο και τον μούστο έχει ήδη αναφερθεί η στοματολογική φαρμακευτική δράση τους. Σε ό,τι αφορά το θαλασσινό νερό, η χρήση ζεστού θαλασσινού νερού συνιστάται από τον Διοσκουρίδη στις φλεγμονές των αμυγδαλών 339 . Η στυφότητα την οποία ο Ήρας απαιτεί να διαθέτει το θαλασσινό νερό μπορούμε να θεωρήσουμε ότι προκαλεί σύσπαση των μυών του στόματος λόγω της δριμείας γεύσης, αλλά και συρρίκνωση του βλεννογόνου του στόματος, γεγονός το οποίο κατά την αρχαία ιατρική σκέψη περιορίζει την έκταση της στοματικής φλεγμονής. Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί περισσότερα από το φαρμακολογικό έργο του Ήρα σχετικά με τις θεραπευτικές αρχές τις οποίες εφάρμοζε σε οδοντοστοματολο- γικά ζητήματα. Τα στοματικά φάρμακα μας δείχνουν επιμέρους στοιχεία των αντιλήψεων και των θεραπευτικών αγωγών τις οποίες πρότεινε για στοματολογικά προβλήματα και φανερώνουν έναν ιατρό με βαθιά γνώση της φαρμακολογίας της εποχής του, σαφέστατα αρκετά παραγωγικό, ώστε να είχε ασχοληθεί εκτενώς με τα οδοντικά προβλήματα με την ίδια επιδεξιότητα όπως και με τα στοματικά. 338 Βλ. Κράτιππο σελ. 54. 339 Διοσκουρίδου, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς (V. 13, 20 – 14,16 Wellmann). 72